หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/151

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๑๔

สักครู่หนึ่งแล้ว ท่านทั้งหลายจงรีบเข้าไปในที่นั้นให้พร้อมกัน แล้วจงเอาอาวุธพาดเข้าไปตามช่องประตูน่าต่างตึกนั้นแลแวดล้อมเราอยู่โดยรอบ คนทั้งหลายรับคำก็ไปทำตามถ้อยคำทุกประการ แล้วคิดอ่านเอาอาวุธซ่อนเข้าไปได้ในพระราชวัง แล้วก็แยกกันคอยอยู่ในที่อันสมควรมิให้ผู้อื่นสงไสย ฝ่ายหลวงสรศักดิ์ก็ใช้ทนายให้เข้าไปดูท้าวพระยาข้าทูลลอองธุลีพระบาททั้งหลายซึ่งประชุมกันอยู่ณตึกพระเจ้าเหานั้นมาพร้อมแล้วฤๅประการใด แลทนายก็เข้าไปยังตึกพระเจ้าเหา เห็นท้าวพระยาข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งหลายมาสิ้นแล้ว ยังไม่มาแต่เจ้าพระยาวิไชเยนทร์ผู้เดียว ก็กลับเอาเหตุนั้นมาแจ้งแก่หลวงสรศักดิ์ หลวงสรศักดิ์ได้แจ้งเหตุนั้นแล้วจึงว่า ทำไมแก่อ้ายฝรั่งนั้น มันไม่มาก็แล้วไปเถิด เพลาชายแล้วสามนาฬิกา หลวงสรศักดิ์ก็ตกแต่งกายที่จะให้มีอำนาจ เสร็จแล้วก็เข้าไปในพระราชวัง แวดล้อมด้วยทหารร่วมใจสิบหกคน แลให้ทนายคนสนิทผู้หนึ่งถือดาบตามเข้าไปด้วย ครั้นเข้าไปณตึกพระเจ้าเหาแล้ว ก็นั่งที่ใกล้พระเพทราชา ยกมือไหว้บิดา แล้วจึงว่าขึ้นท่ามกลางขุนนางทั้งปวงว่า บัดนี้ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักอยู่แล้ว ถ้าแลพระองค์เสด็จสวรรคตไซ้ ตัวเราเปนพระราชโอรส จะเอาราชสมบัติ ท่านทั้งหลายจะเข้าด้วยเราฤๅไม่ ให้เร่งบอกออกมา ถ้าผู้ใดไม่เข้าด้วยเรา ๆ ก็จะประหารชีวิตรผู้นั้นเสีย ขณะเมื่อหลวงสรศักดิ์ว่าขึ้นดังนั้น ฝ่ายทแกล้วทหารทั้งหลายก็มาพร้อมกันสิ้น แลเอาอาวุธพาดเข้าไปตามช่องประตูน่าต่างตึกนั้นโดยรอบ บ้างก็ถืออาวุธไปในตึกนั้นเปนอันมาก ส่วนท้าวพระยาพระหลวงขุนหมื่นข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งหลายได้ฟังถ้อยคำหลวงสรศักดิ์ว่าดังนั้น แล