หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/232

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๙๕

ก็เสด็จสวรรคตในเดือนหก ปีจอ อัฐศกนั้น พระบาทบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวพระชัณษากำเนิดขาล จัตวาศก ศักราช ๑๐๒๔ ปี แรกเสด็จขึ้นราชาภิเศกเสวยราชสมบัตินั้น พระชนม์ได้ ๓๖ พระพรรษา เสด็จดำรงราชอาณาจักรอยู่ได้ ๙ ปีเศษ ขณะสวรรคตณพระที่นั่งสุริยามรินทรในเดือนหก ปีจอ อัฐศก ศักราช ๑๐๖๘ นั้น รวม[1] พระชนม์ได้ ๔๕ พระพรรษา.

แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๙ (พระเจ้าท้ายสระ)

จึงพระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์แลพระราชวงศานุวงษ์ทั้งหลายก็กระทำชำระพระศริรกิจโสรดสรงด้วยน้ำสุคนธมาลาอันหอมขจรตระหลบอบองค์ แล้วทรงเครื่องราชาภรณ์พร้อมเสร็จ ก็อัญเชิญพระบรมศพใส่ในพระโกษฐกาญจนอลงกฎรจนาด้วยมหาเนาวรัตนเรืองอร่าม ประดิษฐานไว้ในพระที่นั่งสุริยามรินทร แล้วสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็เสด็จออกณท้องพระโรง พร้อมด้วยพระราชวงศานุวงษ์เสนาพฤฒามาตย์ข้าพระบาทมุลิกากรทั้งหลายกราบถวายบังคมแลรับพระราชโองการแด่[2] พระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว แล้วจึงมีพระราชดำรัศให้ข้าทูลลอองธุลีพระบาททั้งหลาย มีพระราชวงศานุวงษ์แลเสนาบดีเปนประธาน ถือน้ำพระพิพัฒสัตยาถวายสาบาลตามโบราณราชประเพณีเสร็จสิ้นทุกประการ แลมีพระราช


  1. เดิมว่า ศิริ
  2. เดิมว่า แก่