หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/246

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๐๙

ไสยาศน์ไปก่อเอาใหม่จะดีฤๅ ๆ จะชลอไปไว้ในที่สมควรดี พระยาราชสงครามจึงกราบทูลพระกรุณาว่า ข้าพระพุทธเจ้าจะขอออกไปดูก่อน แล้วถวายบังคมลาออกไปพิจารณาดู เห็นจะชลอลากได้ จึงกลับมากราบทูลพระกรุณาว่า ข้าพระพุทธเจ้าจะขออาสาชลอลากพระพุทธไสยาศน์ให้ถึงที่อันควรให้จงได้ สมเด็จพระมหาอุปราชเฝ้าอยู่ที่นั้นด้วย ได้ทรงฟังดังนั้น ไม่เห็นด้วย จึงตรัศว่า พระพุทธไสยาศน์นั้นพระองค์โตใหญ่นัก เห็นจะชลอลากไม่ได้ กลัวจะแตกจะพังเปนการใหญ่ มิใช่ของหล่อ ถ้าไม่มีอันตรายก็จะดีอยู่ ถ้ามีอันตรายแตกพังหักทลาย จะอายอัปยศแก่ไพร่ฟ้าประชาราษฎรอำมาตย์เสนาข้าราชการ เสียพระเกียรติยศ จะฦๅชาปรากฎไปในอนาคตเปนอันมาก ถ้าเรารื้อไปก่อใหม่ให้ดีงามกว่าเก่า เห็นจะง่ายดีอิก พระยาราชสงครามจึงกราบทูลพระกรุณาว่า ข้าพระพุทธเจ้าจะขออาสาชลอลากพระพุทธไสยาศน์มิให้แตกหักพังไปเปนปรกติถึงที่ใหม่อันสมควรให้จงได้ ถ้าแลเปนอันตราย ขอถวายชีวิตร สมเด็จพระเจ้าแผ่นดินก็ยังไม่วางพระไทย จึงดำรัศสั่งให้นิมนต์พระราชาคณะมาประชุมแล้วตรัศว่า ข้าแต่พระผู้เปนเจ้าทั้งปวง เราจะรื้อพระพุทธไสยาศน์ก่อใหม่ไว้ในที่ควร จะควรฤๅมิควร พระบาฬีจะมีประการใดบ้าง พระราชาคณะทั้งปวงถวายพระพรว่า พระองค์ไม่แตกหักพังวิปริตเปนปรกติดีอยู่นั้น จะรื้อไปก่อใหม่ไม่ควร พระเจ้าแผ่นดินได้ทราบดังนั้น จึงตรัศสั่งให้พระยาราชสงครามคิดกระทำการชลอลากพระพุทธไสยาศน์นั้น.

๑๔