จารึกสุโขทัย/ตอน 2
หน้าตา
ด้านหลัง
๑ | นึงให๋ได๋แกมนนผู๋ชอยนันผิผู๋ชอย[1] ค่โมยจกกไปแลได๋ดวยค่โมยผู๋นัน | |
๒ | ใสท่านบ่มิได๋ให๋แก่ผู๋มนนชอยค่โมยคนนันชืวามนนเหนคนชืนันหลากดังชืนัน | |
๓ | แลมนนเอาพิจารณาโดยพระปรชญบติท่านจึงพ๋เจ๋าของบ๋านนีดวยบ๋านนีดังชืนันดวย | |
๔ | ก๋ดีตนจเพิงได๋บํเนจแลฤๅอันนีไปอุเบกษาแลอยูตวง[2] เจ๋าของไปเถิงแลจึงจักเอามัน | |
๕ | มา ท่านแตงให๋เชนดงงเพือนนันขนาดนึงใสท่านแตงโดยอันวาภาคอุเบกษาอยูแ | |
๖ | ลไปเองกอนนันแลแมนญังมีสัญาดวยค่โฒยใสท่านญังบังคับเมือหน๋า ๐ มาตรานึงโส | |
๗ | ดค่โมยตนก๋จับกุํได๋เข๋าของทํเนปรข๋าคนวัวม่ป๋ฝิ่นอันใดตนก๋ได๋ดังอัน[3] แลกลายไปไว๋ | |
๘ | เมืองฝูงนันพี๋นองจญาทานไว๋ริมวันผิดังอันของฝูงนันท่านก๋มิให๋ได๋สักอันเลยบูรา | |
๙ | ณท่านจักให๋โทสดังขนาดผู๋ลักแลขนาดอำ[4] ลักอันมีในพระราชศาสตรดังฤๅใสท่านจัก [เอา | |
๑๐ | โทส] โดยนันแล ๐ มาตรานึงโสดในบ๋านของคนกลาวนีแล๋แล่มีโจรลักวัวม่ป๋ฝิ๋นทาน | |
๑๑ | ไปกลายตนก่ดีไปจอดเรือนก่ดีคล๋อยผู๋นันอุเบกษาแลบ่มีเอาแลละให๋ปล่อยไปอน— | |
๑๒ | นนึงโสดพิจารณาก่รู๋วาค่โมยแลพ่อค่โมยนนนพี๋นองตนกลายแส๋งละให๋ปลอยไป | |
๑๓ | อนนนึงโสดเหนค่โมยนนนเปนข๋าผู๋ใหญกลายกลววแกศักดิผู๋ใหญแลปลอยไ— | |
๑๔ | ป ๐ อนนนึงโสดเอาค่โมยนนนแล๋แล่กลายค่โมยนนนจ๋างผู๋อันตนกลายเหนแก | |
๑๕ | สินจ๋างค่โมยนนนแลปลอยไป ๐ อนนนึงโสดพ่อเจ๋าของเจ๋าข๋าไลค่โมยไปเถิงบ๋านตน | |
๑๖ | ผู๋กลายเจ๋าของร๋องให๋ชอยกุํพ่อเจ๋าบ๋านเจ๋าเรือนนนนก่ญังบ๋าน[5] แลกลายบมีฝูงชอย | |
๑๗ | แลละค่โมยนนนปลอยไปก่ดีทังบ่วาประการนึงอนนกลาววาอูเบกษาแลบ่เอาผู๋นนนแล๋แล่ | |
๑๘ | วาพ่อพีน๋องตนแล๋ละอนนกลาววาข๋าผู๋ใหญแล๋ละอนนกลาววากินสินจ๋างค่โมยแล๋ | |
๑๙ | ละอนนกลาววาคล๋อยบ่กุํมแล๋ละ [อคติ] ทังนีแลมีเมือใดในบ๋านในนายใดเรือนใด | |
๒๐ | ในฝูงดังนีท่านจักให๋โทส [ดุจลักชะญา] แลคนท่านของท่านชีฤๅก่ดีอันค่โมยอันเอาแล๋ | |
๒๑ | แลท่านจักให๋ใช๋จุงสิ๋นหนี๋สิน [ดังท่าน] จักใหมค่โมยนันท่านจักทอดให๋ใช๋สินจ๋าง | |
๒๒ | แลจักใหมตนคูมนนโดย [ศักดิญศ] แลเพื่อฤๅ จักให๋ดังอันแมนท่านหนีไปสูตนก่ดี | |
๒๓ | ฝูงอันค่โมยลักไป แลตนจสง [ไปให๋โดย] ปรสงสินชีฤๅก่ดี แลตนพาไปถวายไปเวนแกเจ๋าไท | |
๒๔ | ท่านจักให๋พ๋นอาชญาท่านดังอนนขนาดราชศาสตรธรรมศาสตรอนนท่านแตงได๋ค่าสิน | |
๒๕ | จ๋างตนก่ได๋ได๋ค่าตนคูก่ได๋ค่าได๋ของฝูงนันนก่ได๋สิ่งรู๋ว่าเจ๋าใหญจักบำเนจดังท่านแตงให๋ | |
๒๖ | ไว๋ดังอันแลเปนดังฤๅ [ภาคอัน] อูเบกษาเหนแกค่โมยกวาอาชญาบรญบติเจ๋าไทดังอันผิ | |
๒๗ | ให๋ร๋ายท่านผู๋ทุกโทสมิให๋จำเรอญแกมันเพือนมัน ๐ มาตรานึงโสดอนึงผู๋วาชึนีลักของใน | |
๒๘ | บ๋านท่านก่ดีลักข๋าอันนท่านผู๋ใดผู๋นึงชวนตนไปลักท่านก่ดีไปลกกดวยกนนแลวก่ดี | |
๒๙ | แลรู๋วาผู๋เนิงลกกลยมสึงสินท่านอนนนานพ๋นในปรมานสิบปีอันลักในหนี๋นัดนีก่ดีใน | |
๓๐ | ลกกฝูงนีอันหาผู๋รู๋ผู๋เหนบ่มิได๋สักอันดังอันก่ดีใสคนผู๋นันใสใจแลเอาโจรกลายมันออก | |
๓๑ | ไมทูลแกเจ๋าไทมาบอกแกปรฏาคหบดีท่านใหมซิดัง [มันคน] ลักรังตนมันโดยคูในมันอน— | |
๓๒ | นึงผู๋นันเอาหนี๋สินใหมฝูงนันท่านจักแตงให๋ได๋แกมันโดยขนาดราชศาสตรธรรมศาสต— | |
๓๓ | รโสด [สึง] ท่านจักย[6] มันผู๋นัน [มาถึ] ลูก [ชะญา] ท่านแล ๐ มาตรานึงโสด ผิมีคนจกกไปราวีพิรามชิง | |
๓๔ | เอาเข๋าเอาของท่านแมนช๋ลูกลลูก [หลาน] ท่านคนใดก่ดีอันเจ๋าของบ่มิให๋แลอันนึงไม | |
๓๕ | มีคนทังหลายชอยกุํชอยเอาจุงได๋ แมนผู๋ไลผู๋นันมันถึหอกดาบตราบเครึองเหลกใ— | |
๓๖ | หญโตให๋เอามันจุงได๋แลให๋ไปถวายแกท่าน ท่านบาดใหมให๋เปนรังวันผู๋ [ได๋มนนแมนมน— | |
๓๗ | น] เพิงกทำทีนันวันใด ให๋เปนขนาดแก่ทังหลายท่านจักกทำ ๐ ผู๋ใดอนน [อุเบกษาบ่เอา] | |
๓๘ | คนผู๋ร๋ายนนนให๋ปลอยบ่ชอยไลชอยกุํผู๋ร๋ายนนนดงงอนนใสท่านจักใหมมันโดยขนาด | |
๓๙ | แลหนี๋อันแตสินอันเสียในผู๋ร๋ายอันชิงเอานันเทาใดใส ท่านจักให๋ใช๋จุงสิ๋นแลญาอูเบก | |
๔๐ | ษา ๐ มาตรานึงโสด ผิผู๋ใดจักมีการอันกทำ [แลการอันใดอันนึง] ก่ดีแลจข๋าวัวข๋าควายไม | |
๔๑ | ให๋เอาวัวควายนันอนนจักข๋ามัน ชีให๋กันเหนทังหลายแมนมุนนายใส . . . . . . . . . . | |
๔๒ | . . . . . . . . . . ไพรใสให๋มุนนายรู๋เพือนตนแลเพือนของตนรู๋ใจผู๋กทำ . . . . . . . . . . | |
๔๓ | นึงสูกินบังอันท่านบ่ห๋ามสูทันเหนพระปรญบติเพิอ [โบยผู๋] ทำปลยนปลอม | |
๔๔ | ผู๋ร๋ายมันชกลักท่านกิน ปลอมทังท่าน . . . . . . . . . . คันรู๋ทังหลายเพือนัน [พระปรญบติอัน] | |
๔๕ | นีแลผู๋ใดหากลเบเวสแลหา [กุํข๋ากุํร๋ายไพร] ทังหลายใสแมนซึของมัน . . . . . . . . . . | |
๔๖ | มาคว้ามาชกท่านกินแล . . . . . . . . . . ทังหลายนีแลผู๋ใดใสใจ . . . . . . . . . . | |
๔๗ | . . . . . . . . . . เจ๋าใหญได๋แกฝูงอัน . . . . . . . . . . | |
๔๘ | . . . . . . . . . . ไปทูลแก่ท่าน . . . . . . . . . . คนผู๋นัน . . . . . . . . . . ใจซีแกเจ๋าไท | |
๔๙ | . . . . . . . . . . เจ๋าไทดวยซีใสท่านรังวันแก่ผู๋นันจึงให๋ใช๋แลหนี๋สิน . . . . . . . . . . | |
๕๐ | . . . . . . . . . . โสดคนผู๋ดังนีคีวาพระราชภูบดีจักชอบหอมบ๋านหอมเมืองแก่ . . . . . . . . . . | |
๕๑ | . . . . . . . . . . ในฝูงดังนีใสอันท่านเจ๋าไทมักให๋ผิดแลใหมแก่ . . . . . . . . . . | |
๕๒ | . . . . . . . . . . กรรมทังหลาย . . . . . . . . . . | |
๕๓ | . . . . . . . . . . แมนซีคนผู๋ . . . . . . . . . . อันนึง . . . . . . . . . . | |
๕๔ | . . . . . . . . . . ลักเอามีได๋ . . . . . . . . . . |