พจนานุกรมกฎหมาย/ฎ
สารบัญ
คำนำ · คำชี้แจง · ก · ข · ค · ฆ · ง · จ · ฉ · ช · ซ · ฌ · ญ · ฎ · ฏ · ฐ · ฑ · ฒ · ณ · ด · ต · ถ · ท · ธ · น · บ · ป · ผ · ฝ · พ · ฟ · ภ · ม · ย · ร · ล · ว · ศ · ษ · ส · ห · ฬ · อ · ฮ
ฎ.
ฎีกา
| ฎีกา | (๑) ฟ้องอุทธรณ์คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ หรือกล่าวโทษเสนาบดีเจ้ากระทรวงในข้อที่เกี่ยวด้วยหน้าที่ราชการซึ่งห้ามไม่ให้ฟ้องร้องยังโรงศาลได้ (พ.ธ.ย. มาตรา ๕) (๒) ทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาขอรับพระมหากรุณาต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโดยตรง (พระราชกฤษฎีกาวางระเบียบการทูลเกล้าฯ ถวายฎีกา พ.ศ. ๒๔๕๗) | |
| คดีที่ห้ามมิให้ทูลเกล้าฯ ถวายฎีกา นับว่ายุตติเพียงศาลอุทธรณ์นั้น มีดังนี้ คือ— | ||
| (๑) ความอาชญา— | ||
| (ก) คดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้คงตามศาลเดิมให้ยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง (พ.ร.บ. ลักษณะฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ มาตรา ๕) | ||
| (ข) คดีที่ศาลพิพากษาให้คงตามศาลเดิม หรือเพียงแต่แก้ไขเล็กน้อย และให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน ๕ ปี หรือปรับเป็นพินัย หรือทั้งจำทั้งปรับแต่โทษจำไม่เกิน ๕ ปี (พ.ร.บ. ลักษณะฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ มาตรา ๓) | ||
| (ค) คดีที่ศาลเดิมได้พิพากษาลงโทษจำเลยไม่เกิน ๑ ปี ปรับเป็นพินัยหลวงไม่เกิน ๑๐๐๐ บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ แม้ศาลอุทธรณ์ได้พิพากษาแก้ไขมากก็ดี แต่คงให้ลงโทษจำเลยไม่เกินกำหนดที่ว่ามานี้ (พ.ร.บ. ลักษณะฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ มาตรา ๖) | ||
| (๒) ความแพ่ง— | ||
| (ก) คดีมีทุนทรัพย์ที่ฟ้องหากันเป็นจำนวนไม่เกิน ๒๐๐๐ บาท หรือ | ||
| (ข) คดีที่ไม่มีทุนทรัพย์ เช่น คดีฟ้องอย่า, ฟ้องห้าม, ฟ้องขับไล่, ฟ้องให้เปิดทาง เป็นต้น | ||
| เมื่อศาลอุทธรณ์ได้พิพากษาคงตามศาลเดิมหรือเพียงแต่แก้ไขเล็กน้อย (พ.ร.บ. ลักษณะฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ มาตรา ๔) | ||
| ตามข้อความที่ได้กล่าวมาแล้วนี้ ห้ามมิให้ทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาในข้อเท็จจริง เว้นไว้แต่— | ||
| (ก) ผู้พิพากษาคนใดคนหนึ่งซึ่งได้พิจารณาในชั้นศาลเดิมและศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดีเป็นปัณหาสำคัญอันควรยกขึ้นสู่ศาลสูงสุดและอนุญาตให้ถวายฎีกา หรือ | ||
| (ข) อธิบดีกรมอัยยการได้ลงชื่อรับรองในฎีกาว่า มีเหตุอันสมควรที่ศาลสูงสุดจะได้วินิจฉัย | ||
| (พ.ร.บ. ลักษณะฎีกาอุทธรณ์แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๖๙ มาตรา ๗) | ||
| (๓) คดีที่เกี่ยวกับคนบังคับอังกฤษแลคนบังคับฝรั่งเศสที่ได้พิพากษาโดยศาลคดีต่างประเทศหรือศาลต่างประเทศตามสัญญาทางพระราชไมตรี ห้ามมิให้ทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาในข้อเท็จจริง (ดู ข้อบังคับว่าด้วยการพิจารณาคดีซึ่งเกิดขึ้นภายหลังวันใช้หนังสือสัญญาทางพระราชไมตรีระวางกรุงสยามกับอังกฤษ พ.ศ. ๒๔๖๘ ข้อ ๙ และข้อบังคับสำหรับศาลตามหนังสือสัญญาทางพระราชไมตรีระวางกรุงสยามกับฝรั่งเศส พ.ศ. ๒๔๖๗ ข้อ ๖–๑๑) | ||
| (๔) คดีล้มละลาย หรือสาขาคดีล้มละลาย ห้ามมิให้ทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาในปัณหาข้อเท็จจริง (พ.ร.บ. ลักษณะล้มละลาย ร.ศ. ๑๓๐ มาตรา ๗๙) | ||
| ส่วนการทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาขอรับพระมหากรุณาต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโดยตรงนั้น มีดังนี้ คือ— | ||
| (๑) ขอพระราชทานพระมหากรุณาลดหย่อนผ่อนโทษซึ่งศาลหลวงใด ๆ ตั้งแต่ศาลฎีกาลงไปได้วางบทแล้วตามพระราชกำหนดกฎหมาย (แต่ไม่ใช่โต้แย้งคำพิพากษาของศาลนั้น ๆ) | ||
| (๒) ขอพระราชทานพระมหากรุณาขอรับพระราชทานพระราชานุเคราะห์ในกิจส่วนตัวเพื่อปลดเปลื้องความทุกข์อันจะหาหนทางปลดเปลื้องโดยอาการอื่นไม่ได้นอกจากขอรับพระราชทานพระมหากรุณาโดยตรง | ||
| (๓) กล่าวโทษเจ้าหน้าที่ผู้ใช้อำนาจนอกเหนือที่สมควรแก่หน้าที่ราชการซึ่งตนปฏิบัติอยู่ หรือใช้อำนาจนั้นโดยอาการอันรุนแรงเกินเหตุจนทำให้ข้าแผ่นดินได้ความเดือดร้อน | ||
| (๔) กล่าวโทษเจ้าหน้าที่ผู้ประพฤติทุจริตในหน้าที่ มีการใช้อำนาจทางราชการเพื่อกดขี่ข่มเหงหรือฉ้อราษฎร์บังหลวง เป็นต้น | ||
| (พระราชกฤษฎีกาวางระเบียบการทูลเกล้าฯ ถวายฎีกา พ.ศ. ๒๔๕๗) |
