ข้ามไปเนื้อหา

พระราชกฤษฎีกายุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติฯ พ.ศ. 2536

จาก วิกิซอร์ซ

เล่ม ๑๑๐ ตอนที่ ๗๒

๒ มิถุนายน ๒๕๓๖
ฉบับพิเศษ หน้า ๑
ราชกิจจานุเบกษา

ตราราชโองการ
ตราราชโองการ
พระราชกฤษฎีกา
ยุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ
กองบัญชาการทหารสูงสุด กระทรวงกลาโหม
พ.ศ. ๒๕๓๖

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.
ให้ไว้ ณ วันที่ ๒๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๖
เป็นปีที่ ๔๘ ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศว่า

โดยที่เป็นการสมควรยุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ กองบัญชาการทหารสูงสุด กระทรวงกลาโหม

อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๑๗๕ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย และข้อ ๗ แห่งประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ฉบับที่ ๓๖ เรื่อง การจัดตั้งสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ลงวันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๔ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้

มาตราพระราชกฤษฎีกานี้เรียกว่า “พระราชกฤษฎีกายุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ กองบัญชาการทหารสูงสุด กระทรวงกลาโหม พ.ศ. ๒๕๓๖”

มาตราพระราชกฤษฎีกานี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

มาตราให้ยุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ กองบัญชาการทหารสูงสุด กระทรวงกลาโหม ซึ่งจัดตั้งขึ้นตามประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ฉบับที่ ๓๖ เรื่อง การจัดตั้งสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ลงวันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๔

มาตราให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมรักษาการตามพระราชกฤษฎีกานี้

ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
ชวน หลีกภัย
นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาฉบับนี้ คือ โดยที่เป็นการสมควรยุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ซึ่งจัดตั้งขึ้นตามข้อ ๑ แห่งประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ฉบับที่ ๓๖ เรื่อง การจัดตั้งสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ลงวันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๔ เป็นส่วนราชการในกองบัญชาการทหารสูงสุด กระทรวงกลาโหม และเป็นนิติบุคคล และเนื่องจากข้อ ๗ แห่งประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติฉบับดังกล่าวบัญญัติว่า การยุบเลิกสำนักงานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติให้ตราเป็นพระราชกฤษฎีกา จึงจำเป็นต้องตราพระราชกฤษฎีกานี้

งานนี้ไม่มีลิขสิทธิ์ เพราะเป็นงานตามมาตรา 7 (2) แห่งพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ของประเทศไทย ซึ่งบัญญัติว่า

"มาตรา 7 สิ่งต่อไปนี้ไม่ถือว่าเป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
(1)ข่าวประจำวัน และข้อเท็จจริงต่าง ๆ ที่มีลักษณะเป็นเพียงข่าวสาร อันมิใช่งานในแผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ หรือแผนกศิลปะ
(2)รัฐธรรมนูญ และกฎหมาย
(3)ระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ คำสั่ง คำชี้แจง และหนังสือโต้ตอบของกระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่น
(4)คำพิพากษา คำสั่ง คำวินิจฉัย และรายงานของทางราชการ
(5)คำแปลและการรวบรวมสิ่งต่าง ๆ ตาม (1) ถึง (4) ที่กระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่น จัดทำขึ้น"