พระอิติปิโสรัตนมาลาพร้อมคำแปล
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
![]() | หน้านี้ขาดแหล่งที่มาของเนื้อหา ถ้าเป็นไปได้ ควรเป็นเอกสารต้นฉบับที่สแกนมาอัปโหลดไว้ที่วิกิมีเดียคอมมอนส์แล้วจัดทำแบบพิสูจน์อักษร หรือถ้าไม่สามารถอัปโหลดต้นฉบับเช่นนั้นได้ อย่างน้อยก็ควรระบุแหล่งที่มาที่สามารถตรวจสอบความถูกต้องแท้จริงของเนื้อหาได้ |
อิ | อิฏโฐสัพพัญญุตะญานัง อิฏฐังธัมมังอะนุปปัตโต | อิจฉันโตอาสะวักขะยัง อิทธิมันตังนะมามิหัง |
อิ | จงหมั่นภาวนา ป้องกันศาสตรา ห่อนต้องอินทรีย์ ทั้งให้แคล้วคลาด นิราศไพรี ศิริย่อมมี แก่ผู้ภาวนา | |
| ||
ติ | ติณโณโยวัฏฏะทุกขัมมา ติสโสภูมีอะติกกันโต | ติณณังโลกานะมุตตะโม ติณณังโอฆังนะมามิหัง |
ติ | ถึงบทนี้ไซร้ หมั่นภาวนาไว้ กันภัยนานา ภูตผีปีศาจ มิอาจเข้ามา ทั้งปอบทั้งห่า ไม่มาหลอกหลอน | |
| ||
ปิ | ปิโยเทวะ มะนุสสานัง ปิโยนาคะสุปัณณานัง | ปิโยพรัหมานะมุตตะโม ปิยินทรียังนะมามิหัง |
ปิ | ภาวนานึก สติตรองตรึก อย่าทำร้อนใจ สารพัดเมตตา อย่าได้อาวรณ์ ครูแต่เก่าก่อน เคยได้ใช้มา เสกหมากรับประทาน เป็นที่เสน่หา แก่ชนทั้งหลาย | |
| ||
โส | โสกาวิระตะจิตโตโย โสกัปปัตเตปะโมเทนโต | โสภะมาโนสะเทวะเก โสภะวัณณังนะมามิหัง |
โส | ภาวนาทุกวัน ตามกำลังวัน ป้องกันอันตราย ทุกข์ภัยพิบัติ สารพัดเหล่าภัย ศัตรูทั้งหลาย แคล้วคลาดห่างไกล | |
| ||
ภะ | ภัชชิตาเยนะสัทธัมมา ภะเยสัตเตปะหาเสนโต | ภัคคะปาเปนะตาทินา ภะยะสันตังนะมามิหัง |
ภะ | จงภาวนา กันโรคโรคา ไข้เจ็บทั้งหลาย ศัตรูมุ่งมาตร มิอาจทำได้ พินาศยับไป ด้วยพระคาถา | |
| ||
คะ | คะมิโตเยนะสัทธัมโม คัจฉะมาโนสิวังรัมมัง | คะมาปิโตสะเทวะกัง คัมยะธัมมังนะมามิหัง |
คะ | ถ้าหมั่นภาวนา โรคภัยโรคา ไม่มายายี จะค่อยบรรเทา หากโรคเก่ามี มิช้ากายี สิ้นทุกข์สุขา | |
| ||
วา | วานานิกขะมิโยตัณหา วานะนิพพาปะนัตถายะ | วาจังภาสะติอุตตะมัง วายะมันตังนะมามิหัง |
วา | บทนี้ดีล้ำ ภาวนาซ้ำซ้ำ ป้องกันศัตรู เหล่าโจรอาธรรม์ พากันหนียู้ ไม่คิดต่อสู้ ออกได้หายไป | |
| ||
อะ | อะนัสสาสะกะสัตตานัง อะนันตะคุณะสัมปันโน | อัสสาสังเทติโยชิโน อันตะคามิงนะมามิหัง |
อะ | ให้ภาวนา กันเสือช้างม้า ทำร้ายรบกวน เป็นมหาจังงัง สิ้นทั้งขบวน จระเข้ประมวญ สัตว์ร้ายนานา | |
| ||
ระ | ระโตนิพพานะสัมปัตเต รัมมาเปตีธะสัตเตโย | ระโตโสสัตตะโมจะเน ระนะจาคังนะมามิหัง |
ระ | ภาวนาไว้ คุณคนคุณไสย สารพัดพาลา ใช้ป้องกันได้ มิให้เข้ามา ถูกต้องกายา พินาศสูญไป | |
| ||
หัง | หัญญะเตปาปะเกธัมเม หังสะมานังมะหาวีรัง | หังสาเปติปะรังชะนัง หันตะปาปังนะมามิหัง |
หัง | ให้ภาวนา เมื่อเวลา เข้าสู่สงคราม ข้าศึกศัตรู ใจหู่ครั่นคร้าม ไม่คิดพยาบาท ทำร้ายเราแล | |
| ||
สัม | สังขะตาสังขะเตธัมเม สังสารังสังวิฆาเฏติ | สัมมาเทเสสิปาณินัง สะสัมพุทธังนะมามิหัง |
สัม | ภาวนาตรึก ช่างดีพิลึก ท่านในรำพรรณ เมื่อจะเข้าสู้ เหล่าศัตรูสรรพ์ หมดสิ้นด้วยกัน พ่ายแพ้ฤทธี | |
| ||
มา | มาตาวะปาลิโตสัตเต มานิโตเทวะสังเฆหิ | มานะถัทเธปะมัททิโน มานะฆาฏังนะมามิหัง |
มา | ภาวนาไว้ ถ้าหมั่นเสกใช้ ทุกวันยิ่งดี แก้คนใจแข็ง มานะแรง มีใจอ่อนทันที ไม่มีเย่อหยิ่ง | |
| ||
สัม | สัญจะยังปาระมิงสัมมา สังขารานังขะยังกัต๎วา | สัญจิต๎วาสุขะมัตตะโน สันตะคามิงนะมามิหัง |
สัม | สำหรับบทนี้ ตำรับกล่าวชี้ ว่าดีจริง สำหรับเสกยา ปัญญาดียิ่ง สุดจะหาสิ่ง ใดมาเปรียบปาน | |
| ||
พุท | พุชฌิต๎วาจะตุสัจจานิ พุชฌาเปนตังสิวังมัคคัง | พุชฌาเปติมะหาชะนัง พุทธะเสฏฐังนะมามิหัง |
พุท | ภาวนาไป เสนียดจัญไร มิได้พ้องพาน อุปสรรคไรๆ ก็ไม่พะพาน แสนจะสำราญ ให้หมั่นภาวนา | |
| ||
โธ | โธติราเคจะโทเสจะ โธตาสะวังมะหาวีรัง | โธติโมเหจะปาณินัง โธตะเก๎ลสังนะมามิหัง |
โธ | ภาวนาไว้ กันเสือช้างได้ ทั้งสุขหนา ใช้ป้องกันบ้าง สัตว์ร้ายนานา ไม่อาจเข้ามา ยายีบีฑา | |
| ||
วิช | วิวิจเจวะอะสัมธัมมา วิเวเกฐิตะจิตโตโย | วิจิต๎วาธัมมะเทสะนัง วิทิตันตังนะมามิหัง |
วิช | สำหรับบทนี้ คุณาย่อมมี อติเรกนานา กันพวกศัตรู เหล่าหมู่พาลา ไม่อาจเข้ามา หลบหน้าหนีไป | |
| ||
ชา | ชาติธัมโมชะราธัมโม ชาติเสฏเฐนะพุทเธนะ | ชาติอันโตปะกาสิโต ชาติโมกขังนะมามิหัง |
ชา | ภาวนาไว้ คุณไสยอนันต์ ทำมามิได้ จงหมั่นภาวนา อย่าได้สงสัย อาจารย์กล่าวไว้ ดังได้อ้างมา | |
| ||
จะ | จะยะเตปุญญะสัมภาเร จะชันตังปาปะกัมมานิ | จะเยติสุขะสัมปะทัง จะชาเปนตังนะมามิหัง |
จะ | บทนี้ดีล้น เสกทำน้ำมนต์ รดเกล้ากายา เสกมะกรูดส้มป่อย ถ้อยความมีมา ใช้สระเกษา ถ้อยความสูญไป | |
| ||
ระ | ระมิตังเยนะนิพพานัง ระชะโทสา ทิเก๎ลเสหิ | รักขิตังโลกะสัมปะทัง ระหิตังตังนะมามิหัง |
ระ | ภาวนา ศัตรูอาธรรพ์ สรรพโรคภัย กันได้หลายอย่าง ทั้งเสนียดจัญไร ภาวนาไว้ อย่าได้กังขา | |
| ||
ณะ | นะมิโตเยวะพรัหมเมหิ นะทันโตสีหะนาทังโย | นะระเทเวหิสัพพะทา นะทันตังตังนะมามิหัง |
ณะ | บทนี้เป็นเอก มีคุณเอนก สุดจะพรรณนา ระงับดับโศก กันโรคผีห่า อันจะมาคร่า ชนมายุไซร้ | |
| ||
สัม | สังธาเรติวิเธโลเก สัมมานิพพานะสัมปัตโต | สัญชานาติอะนิจจะโต สัมปัสสันตังนะมามิหัง |
สัม | สำหรับบทนี้ ท่านอาจารย์ แนะนำกล่าวไว้ ใช้เป็นเสน่ห์ สมคะเนดังใจ อย่าได้สงสัย ดียิ่งนักหนา | |
| ||
ปัน | ปักกะเตโพธิสัมภาเร ปัญญายะอะสะโมโหติ | ปะสัฏโฐโสสะเทวะเก ปะสันนังตังนะมามิหัง |
ปัน | บทนี้สามารถ กันภูตปีศาจ ไม่อาจเข้ามา หลอกหลอนเราได้ ท่านให้ภาวนา จงได้อุตส่าห์ ท่องให้ขึ้นใจ | |
| ||
โน | โนเทตินิระยังคันตุง โนสะโมอัตถิปัญญายะ | โนจะปาปังอะการะยิ โนนะธัมมังนะมามิหัง |
โน | บทนี้ภาวนา ป้องกันฟ้าผ่า และช้างม้าภัย มีจิตจำนง ประสงค์สิ่งใด ลงของก็ได้ ใช้ตามปรารถนา | |
| ||
สุ | สุนทะโรวะระรูเปนะ สุสุททะสังทิสาเปติ | สุสสะโรธัมมะภาสะเน สุคะตันตังนะมามิหัง |
สุ | ภาวนากันคุณว่านยา อันเขากระทำมา ทั้งอาวุธ และเครื่องศาสตรา แม้ถูกกายา ก็มิเป็นไร | |
| ||
คะ | คัจฉันโตโลกิยังธัมมัง คะโตโสสัตตะโมเจตุง | คัจฉันโตอะมะตังปะทัง คะตัญญาณังนะมามิหัง |
คะ | ทำน้ำมนต์ บริกรรมพร่ำบ่น อย่าได้เมามัว ประพรมสินค้า จงอย่ายิ้มหัว กำไรเกินตัว อย่ากลัวขาดทุน | |
| ||
โต | โตเสนโตวะระธัมเมนะ โตสังอะกาสิชันตูนัง | โตสัฏฐาเนสิเววะเร โตละจิตตังนะมามิหัง |
โต | ภาวนาเสก มีคุณอย่างเอก เข้าหาเจ้าขุน มูลนายเจ้าพระยา เมตตาอุดหนุน โปรดปรานการุณ เพราะคุณคาถา | |
| ||
โล | โลเภชะหะติสัมพุทโธ โลเภสัตเตชะหาเปติ | โลกะเสฏโฐคุณากะโร โลภะสันตังนะมามิหัง |
โล | ภาวนาเป่า ศัตรูทุกเหล่า แม้กริ้วโกรธา แต่พอได้เห็น เอ็นดูเมตตา ปราณีนักหนา ดุจญาติของตน | |
| ||
กะ | กันโตโยสัพพะสัตตานัง กะเถนโตมะธุรังธัมมัง | กัต๎วาทุกขักขะยังชิโน กะถาสัณหังนะมามิหัง |
กะ | เอาข้าวสารมา แล้วภาวนา เสกให้หลายหน เสร็จแล้วซัดไป ไล่ผีบัดดล หนีไปไกลพ้น ไม่มาราวี | |
| ||
วิ | วินะยังโยปะกาเสติ วิเสสัญญาณะสัมปันโน | วิทธังเสต๎วาตะโยภะเว วิปปะสันนังนะมามิหัง |
วิ | เสกขมิ้นและว่าน เสกข้าวรับประทาน อยู่คงอย่างดี อีกอย่างหนึ่งไซร้ ไล่ขับผี ภูติพรายไม่มี สิงสู่กายา | |
| ||
ทู | ทูเสสัตเตปะหาเสนโต ทูรังนิพพานะมาคัมมะ | ทูรัฏฐานังปะกาเสติ ทูสะหานังนะมามิหัง |
ทู | ภาวนาบทนี้ เมตตาปราณี ไม่มีโทสา หญิงชายทั้งหลาย รักใคร่หนักหนา ห่างไกลภัยยา สิ้นทุกข์สดใส | |
| ||
อะ | อันตังชาติชาราทีนัง อะเนกุสสาหะจิตเตนะ | อะกาสิทีปะทุตตะโม อัสสาเสนตังนะมามิหัง |
อะ | จงได้ตรองตรึก หมั่นพินิจนึก ภาวนาไป เห็นหน้า เมตตารักใคร่ ภาวนาไว้ เป็นศุภมงคล | |
| ||
นุต | นุเทติราคะจิตตานิ นุนะอัตถังมะนุสสานัง | นุทาเปติปะรังชะนัง นุสาสันตังนะมามิหัง |
นุต | บทนี้ดีเหลือ ให้ใช้ในเมื่อ ถึงคราวอับจน ป้องกันผู้ร้าย โรคภัยเบียดตน พินาศปี้ป่น ไม่ทันรบกวน | |
| ||
ตะ | ตะโนติกุสะลังธัมมัง ตัณหายะวิจะรันตานัง | ตะโนติธัมมะเทสะนัง ตัณหาฆาฏังนะมามิหัง |
ตะ | ภาวนาเสก ปลุกตัวและเลข ว่านยาทั้งมวล อนึ่งใช้เสก เครื่องคลาดก็ควร เมื่อรณศึกล้วน เป็นศิริมงคล | |
| ||
โร | โรเสนเตเนวะโกเปติ โรคานังราคะอาทีนัง | โรเสเทวะนะภุชฌะติ โรคะสันตังนะมามิหัง |
โร | ภาวนาใช้เป็นไร จากด้าวถิ่นตน ทั้งใช้ปลุกเสก ซึ่งเครื่องคงทน อย่าได้ฉงน แก้กันสรรพภัย | |
| ||
ปุ | ปุณันตังอัตตะโนปาปัง ปุญญะวันตัสสะราชัสสะ | ปุเรนตังทะสะปาระมิง ปุตตะภูตังนะมามิหัง |
ปุ | บทนี้ศักดิ์สิทธิ์ ภาวนาดับพิษ สัตว์ร้ายทั้งหลาย ตะขาบแมลงป่อง หากต้องเหล็กใน จงภาวนาไว้ พิษห่างบางเบา | |
| ||
ริ | ริปุราคาทิภูตังวะ ริตตังกัมมังนะกาเรตา | ริทธิยาปะฏิหัญญะติ ริยะวังสังนะมามิหัง |
ริ | บทนี้ภาวนา รุ่งเรืองเดชา อำนาจแก่เรา ทั้งหญิงและชาย พอได้เห็นเรา ครั่นคร้ามไม่เบา เมื่อเข้าสมาคม | |
| ||
สะ | สัมปันโนวะระสีเลนะ สะยัมภูญาณะสัมปันโน | สมาธิปะวะโรชิโน สัณหะวาจังนะมามิหัง |
สะ | ภาวนาทุกวัน หมู่เทพเทวัญ ชวนกันระดม พิทักษ์รักษา เจตนารมณ์ มิให้ระทม เดือดเนื้อร้อนใจ | |
| ||
ทัน | ทันโตโยสะกะจิตตานิ ทะทันโตอะมะตังเขมัง | ทะมิต๎วาปิสะเทวะกัง ทันตินทริยังนะมามิหัง |
ทัน | บทนี้ภาวนา สำหรับเสกผ้า โพกเศียรครรไร เจริญราศี สวัสดีมีชัย เสก ณ ที่ไซร้ แมลงรูปบัดดล | |
| ||
มะ | มะหุสสาเหนะสัมพุทโธ มะหิตังนะระเทเวหิ | มะหันตังญาณะมาคะมิ มะโนสุทธังนะมามิหัง |
มะ | อาจารย์กล่าวไว้ ให้เสกดอกไม้ ทัดหูของตน มีสง่าราศี สวัสดีมงคล เสน่ห์เลิศล้น แก่คนทั้งหลาย | |
| ||
สา | สารังเทตีธะสัตตานัง สาระถิวิยะสาเรติ | สาเรติอะมะตังปะทัง สาระธัมมังนะมามิหัง |
สา | ภาวนาให้มั่น กันฝังอาถรรพ์ เวทย์มนต์ทั้งหลาย ทั้งกันกระทำ มิให้ต้องกาย อีกอาวุธร้าย เมื่อเข้าณรงค์ | |
| ||
ระ | รัมมะตาริยะสัทธัมเม รัมเมฐาเนวะสาเปนตัง | รัมมาเปติสะสาวะกัง ระณะหันตังนะมามิหัง |
ระ | ใช้ภาวนา ป้องกันสัตว์ป่า เสือช้างกลางดง ทั้งควายและวัว กระทิงตัวยง ไม่กล้าอาจอง ตรงเข้าราวี | |
| ||
ถิ | ถิโตโยวะระนิพพาเน ถิรังฐานังปะกาเสติ | ถิเรฐาเนสะสาวะโก ถิตะธัมมังนะมามิหัง |
ถิ | บทนี้กล้าหาญ เสกข้าวรับประทาน คงกระพันชาตริ ศัตรูหมู่ภัย ไม่ร้ายราวี เป็นสง่าราศี ไม่มีศัตรู | |
| ||
สัต | สัทธัมมังเทสะยิต๎วานะ สะมาหิตังสะสาวะกัง | สันตังนิพพานะปาปะกัง สันตะจิตตังนะมามิหัง |
สัต | เมื่อจะไสยา จงได้ภาวนา ตามคาคุณครู ป้องกันโจรร้าย ไม่มีศัตรู ที่จะมาขู่ ข่มเหงน้ำใจ | |
| ||
ถา | ถานังนิพพานะสังขาตัง ถาเนสัคคะสิเวรัมเม | ถาเมนาธิคะโตมุนิ ถาเปนตังตังนะมามิหัง |
ถา | ภาวนานึก เมื่อจะออกศึก สงครามใดๆ แคล้วคลาดศาสตรา ไม่มาต้องได้ คุ้มครองกันภัย ได้ดีนักหนา | |
| ||
เท | เทนโตโยสัคคะนิพพานัง เทนตังธัมมะวะรังทานัง | เทวะมนุสสะปาณินัง เทวะเสฏฐังนะมามิหัง |
เท | บทนี้ก็เอก ใช้สำหรับเสก ธูปเทียนบุปผา บูชาพระเจ้า พุทธัมสัมฆา จะมีสง่า ราศีผ่องใส | |
| ||
วะ | วันตะราคังวันตะโทสัง วันทิตังเทวะพรหมเมหิ | วันตะโมหังอานาสะวัง วะรังพุทธังนะมามิหัง |
วะ | บทนี้ดียิ่ง ใช้เสกมาลี สิบเก้าคาบไซร้ เอามาทัดหู คนดูรักใคร่ บูชาพระไซร้ ย่อมเป็นมงคล | |
| ||
มะ | มะหะตาวิริเยนาปิ มนุสสะเทวะพรหมเมหิ | มะหันตังปาระมิงอะกา มะหิตังตังนะมามิหัง |
มะ | เมื่อลงนาวา ขับขี่ช้างม้า ยาตราจรดล หรือขึ้นเรือนใหม่ อย่าได้ฉงน เสก 19 หน จะมีเดชา | |
| ||
นุส | นุนะธัมมังปะกาเสนโต นุนะทุกขาธิปันนานัง | นุทะนัตถายะปาปะกัง นุทาปิตังนะมามิหัง |
นุส | ภาวนาบ่น ประเสริฐเลิศล้น อย่าได้กังขา ชนช้างก็ดี หรือขี่อาชา มีเดชแกล้วกล้า ไชยาสวัสดี | |
| ||
สา | สาวะกานังนุสาเสติ สาระธัมมังมะนุสสานัง | สาระธัมเมจะปาณินัง สาสิตังตังนะมามิหัง |
สา | บทนี้ดีมาก เมื่อจะกินหมาก เสก 17 ที ทั้งแป้งน้ำมัน จวงจันทร์มาลี ทัดกรรณก็ดี มีเสน่ห์ยิ่งยง | |
| ||
นัง | นันทันโตวะระสัทธัมเม นันทะภูเตหิเทเวหิ | นันทาเปติมะหามุนิ นันทะนิยังนะมามิหัง |
นัง | บทนี้เลิศล้ำ เสกลูกประคำ สังวาลสวมองค์ ตะกรุดพิศมร 19 คาบตรง มีเดชมั่นคง ราศีผ่องใส | |
| ||
พุธ | พุชฌิตาริยะสัจจานิ พุทธะญาเณหิสัมปันนัง | พุชฌาเปติสะเทวะกัง พุทธังสัมมานะมามิหัง |
พุธ | ภาวนาบทนี้ เมื่อจะจรลี สู่บ้านเมืองไกล ป้องกันสรรพเหตุ เภทภัยใดๆ มีคุณยิ่งใหญ่ แก่ผู้ภาวนา | |
| ||
โธ | โธวิตัพพังมะหาวีโร โธวิต๎วาปาณินังปาปัง | โธวันโตมะละมัตตะโน โธตักเก๎ลสัง นะมามิหัง |
โธ | บทนี้เป็นเอก สำหรับปลุกเสก เครื่องลางนานา ประสิทธิทุกอย่าง อีกทั้งมนตรา 7 ทีบัดดล | |
| ||
ภะ | ภะยะมาปันนะสัตตานัง ภะเวสัพเพอะติกกันโต | ภะยังหาเปตินายะโก ภะยะสันตัง นะมามิหัง |
ภะ | บทนี้ดีล้นค่า ใช้เสกศาสตรา อาวุธคู่ตน นิราศผองไพร มิได้ต้องตน เสก 19 หน ตนจะอาจหาญ | |
| ||
คะ | คะธิโตเยนะสัทธัมโม คัณหะนียังวะระธัมมัง | คะตัญญาเณนะปาณินัง คัณหาเปนตังนะมามิหัง |
คะ | บทนี้ภาวนา เมื่อจะเข้าหา สมณาจารย์ ท่านมีเมตตา กรุณาสงสาร ล้วนมงคลการ ประเสริฐเลิศล้น | |
| ||
วา | วาปิตังปะวะรังธัมมัง วาสิตังปะวะเรธัมเม | วานะโมกขายะภิกขุนัง วานะหานังนะมามิหัง |
วา | เข้าหาขุนนาง แม้ใจกระด้าง โอนอ่อนบัดดล จงได้ภาวนา ท่านเมตตาตน กรุณาเลิศล้น อย่าแหนงแคลงใจ | |
| ||
ติ | ติณโณโสสัพพะปาเปหิ ติเรนิพพานะสังขาเต | ติณโณสัคคาปะติฏฐิโต ติกขะญาณังนะมามิหัง |
ติ | ภาวนาบทนี้ เหมือนดั่งมณี หาค่ามิได้ เจริญทุกวัน ป้องกันโรคภัย ทุกโศกฤษัย ศูนย์หายสิ้นเอย |