หนังสือสัญญากรุงเทพมหานครกับกรุงอังกริษเปนทางไมตรีค้าขายกัน/ส่วนที่ 2
๏ข้อ๑ว่า กปิตันนายกำปั่นซึ่งจะเข้ามาค้าขายณกรุงฯ เมื่อเข้ามาถึงนอกสันดอน จะทอดสมอใช้คนเข้ามาบอกกับเจ้าพนักงาน ฤๅจะเอากำปั่นเลยเข้ามาเมืองสมุทปราการ ก็ได้ตามใจ แล้วจะตอ้งมาบอกเจ้าพนักงานที่ด่านเมืองสมุทปราการว่า เรือมาแต่เมืองใด มีลูกเรือคี่คน มีปืนคี่บอก ทอดสมอที่เมืองสมุทปราการแล้วตอ้งมอบปืนใหญ่แลดินดำแก่ขุนนางเจ้าพนักงานเมืองสมุทรปราการฝ่ายไท แล้วตอ้งมีขุนนางกรมการฝ่ายไทกำกับเรือขึ้นมาจนถึงกรุงฯ
๏ข้อ๒ว่า ถ้ากำปั่นเลยเกินด่านเมืองสมุทปราการขึ้นมา มิได้เอาปืนแลดินดำขึ้นไว้ที่เมืองสมุทปราการตามกดหมายนี้ ตอ้งเอากำปั่นกลับลงไปเอาปืนแลดินดำขึ้นไว้เสียที่เมืองสมุทปราการ แล้วตอ้งปรับไหมเงินแปดรอ้ยบาทดว่ยไม่ฟังกดหมายนี้ ถ้าเอาปืนใหญ่แลดินดำขึ้นไว้ที่เมืองสมุทปราการแล้ว ตอ้งปล่อยให้เรือขึ้นมาค้าขายที่กรุงฯ
๏ข้อ๓ว่า ถ้ากำปั่นลูกค้าอยู่ในบังคับอังกฤษขึ้นมาทอดสมอที่กรุงแล้ว ถ้าไม่ได้เปนวันอาทิตย กปิตันนายกำปั่นตอ้งเอาหนังสือสำรับลำ แลบาญชีสิ่งของซึ่งมีเข้ามาในลำกำปั่น ตอ้งมอบให้แก่กงซุลใน ๒๔ ชั่วโมง กงซุลจะได้เอาบาญชีไปให้เจ้าพนักงานฝ่ายไทที่ได้เรียกภาษี แล้วเจ้าพนักงานคนนั้นตอ้งให้หนังสือสำรับเบิกระวางในเวลานั้น ถ้ากปิตันนายเรือมิได้ส่งหนังสือแลบาญชีสิ่งของใน ๒๔ ชั่วโมงนั้น ฤๅส่งบาญชีไม่ครบจำนวนสิ่งของในลำเรือ จะตอ้งปรับไหมเงิน ๔๐๐ บาท แต่ว่ายอมให้กปิตันนายเรือแก้บาญชีสิ่งของที่หลงลืมในระหว่าง ๒๔ ชั่วโมงตั้งแต่ได้ส่งหนังสือถึงกงซุลนั้น ไม่ปรับไหมเอาเงิน ๚ะ
๏ข้อ๔ว่า ถ้ากำปั่นอังกฤษเปิดระวางขนสินค้ากอ่นยังไม่ได้หนังสือเปิดระวาง แลลักลอบขายสิ่งของในกรุงฯ ก็ดี นอกสันดอนก็ดี จะตอ้งปรับไหมเงิน ๘๐๐ บาท แลสิ่งของที่ลักขายนั้น ตอ้งริบเอาให้หมด
๏ข้อ๕ว่า เมื่อกำปั่นอังกฤษขนของออกแล้ว บันทุกของที่ออกไปเสรจ์แล้ว เสียภาษีให้เสรจ์แล้ว ได้ให้บาญชีกับกงซุลครบสิ่งของแล้ว ถ้ามิได้เกี่ยวขอ้งสิ่งใด ๆ ตอ้งมีเบิกลอ่งอักษรไทให้กงซุล ๆ คืนหนังสือสำหรับลำให้กปิตันนายเรือ ปล่อยเรือให้ล่องไปเมืองสมุทปราการ ตอ้งมีเจ้าพนักงานกำกับเรือลงไปจนถึงเมืองสมุทปราการ ถ้าเจ้าพนักงานเมืองสมุทปราการไปตรวจ์ดูที่กำปั่นแล้ว ปืนแลดินดำที่เอาขึ้นไว้ ส่งให้กับตันนายเรือไป ๚ะ
๏ข้อ๖ว่า ฝ่ายราชทูตอังกฤษซึ่งเข้ามาทำหนังสือสัญญาครั้งนี้ ราชทูตหารู้จักภาษาไทไม่ เสนาบดีฝ่ายไทยอมให้เอาหนังสืออักษรอังกฤษในหนังสือสัญญาไมตรี แลกดหมาย แลค้าขาย แลพิกัดซึ่งติดอยู่กับหนังสือสัญญานั้น เปนแน่ ๚ะ