ปโรหิตาจาริย์ พระมหาราชครูมหิธร พระยามานูเนตติบรรหาร พระยามานูสนารสาตรบัญชา พระศรีสังขกร พระพิจารณา หลวงเทพราชธาดา หลวงศรีมโหสถ หลวงธรรมสาตร หลวงอัทธยา หลวงราชมณี ขุนไชยอาญา แต่งพระราชบัญญัติหมายประกาศให้ทราบทั่วกัน ด้วยอีสาทาษทำฎีกากล่าวโทษจมื่นจิตร์จำนงผู้นายเงินมีใจความว่า จมื่นจิตร์จำนงเอาต้นเงินสองชั่ง ดอกเบี้ยสองชั่ง ทำสารกรมธรรม รวมเปนเงินสี่ชั่ง แล้วจมื่นจิตร์จำนงคิดเอาต้นเงินสี่ชั่ง ดอกเบี้ยสี่ชั่ง รวมเปนเงินแปดชั่ง แจ้งอยู่ในฎีกานั้นแล้ว แลความเรื่องนี้ ขุนหลวงพระไกรศรีได้นำเอาใบสัตย์กราบเรียน ฯพณฯ สมุหพระกระลาโหม แลในระวางใบสัตย์นั้นมีว่า เดิมนายยิ้มทำสารกรมธรรมขายอีสาภรรยา อีหมาจินบุตร ฝากไว้แก่มารดาภรรยาจมื่นจิตร์จำนงเปนเงินสองชั่ง นายยิ้มรับตัวอีสามาหาเงินจมื่นจิตร์จำนง ๆ จึ่งได้เอาเงินสี่ชั่งไปวางค่าตัวอีสา อีหมาจีน ภรรยาบุตรนายยิ้ม มาจากมารดาภรรยาจมื่นจิตร์จำนง แล้วนายยิ้มทำสารกรมธรรมขายอีสาภรรยา อีหมาจีนบุตร อีนิมหลาน อ้ายอ่อนบุตรเขย ฝากไว้แก่จมื่นจิตร์จำนงเปนเงินตราสี่ชั่ง นายยิ้มรับตัวอีสา อีหมาจีน อีนิ่ม อ้ายอ่อน ผูกดอกเบี้ยไป ดอกเบี้ยเท่าต้นเงิน นายยิ้มผู้ขายตายแล้ว อีสา อีหมาจีน อีนิ่ม ฟ้องกล่าวโทษจมื่นจิตร์จำนง ตระลาการ
