พิจารณาความอีสา อีหมาจีน อีนิ่ม กับจมื่นจิตร์จำนง เสร็จสำนวนแล้ว ได้คัดขึ้นให้ลูกขุนปฤกษา ปรับให้อีสา อีหมาจีน อีนิ่ม ใช้ต้นเงินแลดอกเบี้ยให้แก่จมื่นจิตร์จำนงจงเต็ม แล้วให้ทวนอีสา อิหมาจีน อีนิ่ม คนละ ๑๐ ที ถานต่อสู้นายเงิน ได้ความตามระวางใบสัตย์เช่นนี้ มีพระประสาสน์ว่า ซึ่งลูกขุนปรับความเรื่องนี้มา ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว แต่อีสา อีหมาจีน อีนิ่ม ไม่มีเงินดอกเบี้ยจะเสียให้นายเงิน จึ่งมาร้องฎีกา ครั้นจะตัดสินให้ยกเงินดอกเบี้ยเสีย ก็จะเปนอย่างธรรมเนียมไป ภายน่าทาษลูกหนี้ไม่มีเงินดอกเบี้ยจะเสียให้เจ้าหนี้นายเงิน ก็จะมาร้องฎีกาอีก จึ่งมีพระประสาสน์สั่งว่า แต่นี้สืบไปเมื่อน่า ถ้าทาษลูกหนี้คนใดคนหนึ่งมาร้องฟ้องกล่าวโทษเจ้าหนี้นายเงินว่า เอาเงินดอกเบี้ยทำต้นเงินก็ดี แลเงินดอกเบี้ยน้อยคิดฉ้อเอามากก็ดี ถ้าพิจารณาได้ความจริงว่า เปนทาษเปนลูกหนี้ไม่มีเงินดอกเบี้ยจะเสียให้เจ้าหนี้นายเงินประการใด ๆ ก็ดี ให้ตัดสินให้ทาษลูกหนี้ใช้ต้นเงินให้แก่เจ้าหนี้นายเงินจงเต็มตามสารกรมธรรม แต่เงินดอกเบี้ยนั้นมากน้อยใด ถ้าทาษลูกหนี้ไม่มีเงินจะเสียให้แก่เจ้าหนี้นายเงิน ก็ให้เฆี่ยนทาษลูกหนี้ลดเงินดอกเบี้ยสามทีต่อแสน ๆ ละตำลึง กว่าจะครบเงินดอกเบี้ยนั้นเทอญ
ประกาศมาณวันพุฒ เดือนสาม แรมเจ็ดค่ำ ปีมะโรง สัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๒๓๐
