๏ข้อ๑๑ให้ผู้ใหญ่แลตระลาการศาลรับสั่งซึ่งประชุมชำระความอยู่ด้วยกันนั้น ให้มีความสวามิภักดิสามคีรศปรองดองต่อกัน อย่าให้เปนข้อวิวาทจนถึงกล่าวคำหยาบต่อน่าลูกความทั้งปวง อย่าให้ลูกความและผู้อื่นทั้งปวงดูหมี่นประมาทให้เสียพระเกรียติยศได้ พระราชบัญญัติตั้งไว้ณวันอังคาน เดือนแปดอุตราสาธ ขึ้นค่ำหนึ่ง จุลศักราช ๑๒๓๖ ปีจอฉอศก ๚ะ
๏พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชดำยริห์ว่า อ้ายผู้ร้ายคบหากันเปนพวกเปนเหล่าเที่ยวชกชิงวี่งราวปล้มสดมย่องเบาฆ่าฟันกันตายในกรุงเทพฯ แลหัวเมืองชุกชุมเปนอันมาก เจ้าหมู่มุลนายก็หากำชับกำชาว่ากล่าวไม่ แลพระราชบัญญัติเดิมก็มีว่า บ่าวไพร่เสมียนทนายทาษเชลยของผู้ใดแลขุมหมื่นพันทนายกรมใด เปนผ้ร้ายนก็ดี ผู้ร้ายซัดก็ดี ให้มุลส่งบ่าวทาษมาพิจารณ มุลนายไม่เจบน้อยด้วยราชการแผ่นดิน เหนกับทาษแลบ่าวไพร่ ปกปิดอำพรางไว้ ไม่หนีว่าหนี บางทีไม่รับว่าเปนขุนหมื่นพันทนายอยู่วนกรม ไม่รับว่าเปนช่าวไพร่ของตัว คิตอุถบายแตที่จะไม่ส่งตัวผู้ร้าย จะให้ความจืดจาง ถ้าผู้ราย
