ผู้คุมติดใจพยานว่าเปนพยานรับสินจ้างสินบนทนสาบาล มีพยานรู้เหน กลัวจะหลบหนีไป ฃออายัตตัวพยานไว้แก่ตระลาการเสมียนผู้คุม ก็ให้ตระลาการเสมียนผู้คุมรับอายัตเรียกเอาค่าเชิงประกันแก่พยาน แล้วให้ปล่อยตัวพยานไป ให้ตระลาการบังคับให้โจทย์จำเลยนำสืบพยานตามซึ่งได้กำหนดไว้ให้เสร็จก่อน ถ้าโจทย์จำเลยจะฟ้องกล่าวโทษพยานผู้รับสินจ้างสินบน จึ่งให้ฟ้องต่อภายหลัง ให้ประทับฟ้องพยานมาให้ตระลาการเดิมร่วมศาลเดียวกันเร่งพิจารณาความพยานรับสินจ้างสินบน เสร็จสำนวนแล้วเมื่อใดจึ่งให้คัดคำหาคำให้การคำพยานชั้นความเดิมแลชั้นความพยานรับสินจ้างสินบนขึ้นให้ผู้พิภาคษาปฤกษาตัดสินพร้อมกัน แลให้ลูกขุนผู้ปรับลูกขุนตระลาการผู้รักษาเมืองกรมการแต่บันดาได้พิจารณาปฤกษาตัดสินความให้ทำตามพระราชบัญญัติทุกประการ ถ้าผู้ใดไม่ทำตาม จะให้ลงโทษตามโทษานุโทษ ๚ะ
ประกาศให้ไว้ณวันอาทิตย์ เดือนสี่ ขึ้นแปดค่ำ จุลศักราช ๑๒๓๒ ปีมเมีย โทศก
๏ด้วยเจ้าพระยาศรีสุริยวงษ์ สมันตพงษ์พิสุทธิ์ มหาบุรุศย์รัตนโรดม ซึ่งสำเร็จราชการแผ่นดินณกรุงเทพมหานคร
