ต้องเอาหลาวเสียบทวารหนักจึงตาย นับว่า เป็นผู้จงรักภักดีสมชื่อผู้หนึ่ง.
จังหวัดประจวบคีรีขันธ์เป็นเมืองโบราณครั้งกรุงศรีอยุธยา เรียกว่า เมืองนารัง ตั้งอยู่ริมลำน้ำบางนางรม อยู่ในบริเวณสถานีขั้นกระได แต่ได้เลิกร้างเสียคราวหนึ่ง และมาตั้งขึ้นในรัชชกาลที่ ๒ ที่ปากคลองบางอีรม เรียกว่า เมืองบางนางรม ย้ายที่บัญชาการไปตั้งที่เมืองกุย ถึงรัชชกาลที่ ๔ เมื่อ พ.ศ. ๒๓๙๘ โปรดให้เปลี่ยนชื่อเมืองบางนางรมเป็นเมืองประจวบคีรีขันธ์ (คู่กับเกาะกง ซึ่งพระราชทานนามว่า เมืองประจันตคีรีเขตต์) รวมท้องที่เมืองกุย เมืองครองวาฬ เข้าเป็นท้องที่เดียวกัน ถึงรัชชกาลที่ ๕ เมื่อจัดการปกครองท้องที่เป็นมณฑลเทศาภิบาลใน พ.ศ. ๒๔๓๗ เมืองประจวบคีรีขันธ์ถูกยุบเป็นอำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์ ขึ้นจังหวัดเพชรบุรี แต่ยังคงตั้งที่ว่าการอยู่ที่เมืองกุย ต่อมาถึง พ.ศ. ๒๔๔๑ จึงย้ายที่ว่าการมาตั้งที่อ่าวเกาะหลัก ครั้น พ.ศ. ๒๔๔๙ โปรดให้รวมอำเภอ ๓ อำเภอ คือ อำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์ อำเภอเมืองปราณบุรี ซึ่งขึ้นอยู่แก่จังหวัดเพชรบุรี และอำเภอเมืองกำเนิดนพคุณ ซึ่งขึ้นแก่จังหวัดชุมพร ตั้งขึ้นเป็นเมือง เรียกว่า เมืองปราณบุรี แต่ไปตั้งศาลากลางจังหวัดที่ตำบลเกาะหลัก อำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์ จึงเป็นอำเภอเมือง
