คงพันรูปา ประเจียกประจำ ฤฤาฦฦา รักษาเช้าค่ำ ตะกรุดทิสมอน ทั้งคงกะพัน เพ็ชย่ท่ทั้ง ล่องหนกำบัง ทั้งนั้นขึ้นมา นะนำเดินหน้า อย่าได้ไปอื่น เชิญขึ้นมาทำ นะโสโมโส พุทโธขึ้นมา นะทำธะทา ย่สิท สิทธี ฯ
ปลุกคาถาอาคมที่เล่าเรียนถืออยู่ให้เกิดประสิทธิ์ขลัง ปลุกเครื่องรางใด ๆ ก็ได้ ใช้ภาวนาลูบขึ้นเป็นประจำทุกวัน คงทนแก่อาวุธ ฯ
นะอะเย็น โมอะเย็น พุทธังอะเย็น ธัมมังอะเย็น สังฆังอะเย็น เย็น ๆ เสมือนน้ำในคณโฑทอง อึมิ อะมิ อุมิ ฯ
บริกรรมภาวนาลูบพาขึ้นจากปลายเท้าถึงศีรษะ ๓ ที ทีละ ๑ คาบ หรือจะเสกน้ำมนต์ดื่มกินพรหมศีรษะล้างหน้าหรืออาบก็ดี แก้และระงับร้อนอาคมซึ่งอาจจะทำให้จิตฟุ้งเฟ้อนานาประการ หาความสุขใจไม่ได้ จึงต้องมีคาถานี้ไว้เป็นคู่กันกับคาถาพาขึ้นทุกบท หากผู้ใดเรียนวิชาพาขึ้น รู้สึกจิตใจไม่ปกติแล้ว จงใช้คาถามหาเย็นนี้ระงับจะเสกหมากพลูกินก็ได้ ทำให้ผู้อื่นก็ได้ ปัดเป่าคนไข้ร้อนเพ้อคลั่งก็ได้ ฯ
นะมะพะทะอึ นึมึพึทึอะ โสปัตตังสะระ ปัตนัง โสภควา ฯ ให้เลือกเมล็ดข้าวเปลือกที่กำลังจะกินข้าวนั้นสัก ๑ เมล็ด แล้วเอาข้าวสุกห่อปั้นเป็นก้อนเล็ก ๆ พอขนาดกลืนกินได้ กำลังปั้นก้อนข้าวอยู่นั้น จงอธิษฐานว่า เมล็ดข้าวนี้จะทิ่มจะตำจะหุงจะต้มก็ไม่แตกและไม่สุก ขอให้ได้แก่ตัวเราเถิด แล้วเสกก้อนข้าวนั้น ๓ คาบ จึงกลืนกิน อย่าให้ก้อนข้าวนั้นแตก ทำกินประจำทุกมื้อ ทำให้ผู้อื่นกินก็ได้ คงกะพันแก่อาวุธทุกชนิดยิ่งนัก ให้สุนัขกินคู่กัดไม่เข้า ฯ
