หน้า:นิทานอีสป (2499).pdf/85

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
นิทานที่ ๔๑ เรื่อง กระต่ายป่ากับกบ

ยังมีกระต่ายป่าฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ที่ป่าละเมาะ กระต่ายฝูงนั้นเคยออกมาหาอาหารกินอยู่ที่ตามนาร้างข้างป่านั้นทุกเวลาเช้าเวลาเย็น ในเวลาที่ฝูงกระต่ายเที่ยวและเล็มหญ้ากินอยู่ ถ้าเห็นวัวควายหรือคนเดินผ่านมาแต่ไกล กระต่ายก็หวาดว่า จะมาทำร้ายแก่ตน รีบวิ่งเข้าซุกซ่อนตัวอยู่ในหญ้ารก พวกที่ฝีตีนเร็ว ก็วิ่งกลับเข้าไปยังป่าละเมาะได้ กระต่ายทำแต่ดังนี้เสมอมา จนนึกเบื่อหน่ายเข้าเอง จึงมาปรึกษากันว่า ถ้าจะอยู่ต่อไป ก็ไม่เป็นสุข เพราะจำจะต้องตื่นเต้นตกใจอยู่ทุกเช้าค่ำ เมื่อคิดดังนนแล้ว ฝูงกระต่ายจึงเห็นพร้อมกันว่า จะฆ่า