เวลา ๑ เวลาบ่าย ๔ นาฬิกา มีน้ำชากับขนมตั้งให้กินบนดาดฟ้าอิกเวลา ๑ เวลาค่ำ ๗ นาฬิกา แกว่งระฆังเรียกกินอาหารเย็นพร้อมกันอิกครั้ง ๑ เปนอันว่า จะหาเวลาหิวบมิได้ แต่อาหารที่เลี้ยงนั้นอร่อยเปนอย่างฝรั่ง ไทยเราบางคนถึงวันที่สองร้องว่า เลี่ยนนัก จึงบอกขอให้เขาหุงเข้า ที่จริงกุ๊กในเรือเปนจีน จะบอกให้หุงเข้าหรือต้มเข้ากินเมื่อใดก็ได้ จะทำไม่ได้ก็แต่กับเข้าอย่างไทย แต่ไปเที่ยวนี้ข้อนั้นไม่ขัดข้อง ด้วยพระอรรคชายาฯ ทรงพระเมตตาประทานเสบียงสำหรับเดิรทางไกลมาหลายอย่าง สะเบียงที่ประทานนี้ได้เลี้ยงกันแต่คืนที่สอง แล้วสงวนเอาไปจนถึงเมืองเขมร ได้ไปเลี้ยงเรสิดังสุปีริเอกรุงกัมพูชาและพวกฝรั่งเศสที่พระนครวัด พากันชมว่า ของกินของไทยอร่อยดี เลยเปนของอวดฝรั่งได้อย่างหนึ่ง
วันที่ ๑๗ พฤศจิกายน เวลารุ่งสว่าง แลเห็นเกาะช้างอยู่ตรงเรือทางข้างตวันออก เมื่อเรือแล่นใกล้เกาะเข้า คลื่นก็ค่อยเบาลงจนถึงเกาะกูด เรือแล่นเลียบเกาะ แต่นี้ไปก็เปนอันไม่มีคลื่น ถ้าจะแล่นเรื่อยไปในวันนี้ก็จะถึงที่ตำบลแก๊ปได้ในกลางคืน แต่กัปตันไม่อยากเข้าอ่าวเวลามืดเพราะยังไม่เคยไปที่นั้น จึงตกลงทอดสมอรออยู่ที่ริมเกาะตรนเมื่อเวลาเที่ยงคืน จนจวน ๔ นาฬิกาก่อนเที่ยง จึงได้ถอนสมอแล่นต่อไป
