เปนจำนำไว้ได้ในโรงสาล ให้มันนำตัวพ่อแม่มันที่หนี แต่ถ้ามันแยกย้ายตกไปฝ่ายอื่นขาดไปแล้วจากพ่อแม่ผู้ขาย จะเกาะเอามาเปนจำนำก็ไม่ได้ ต้องเร่งเอาแต่ผู้นายประกันแลผู้รับเรือนผู้ประกันฝ่ายเดียว
ถ้าผู้ขายตาย ผู้รับมรฎกเปนผัว ฤๅเปนเมีย ฤๅเปนลูก ฤๅเปนญาติของผู้ตาย ต้องรับใช้หนี้แทนผู้ตายโดยสมควรแก่กฎหมายมรฎก ถ้าเมียขายผัว ๆ เปนทาษของเมียมีค่าตัว สารกรมธรรมยังไม่ได้ฉีกยกให้ ก็เหมือนกับขายทาษ จะเอาเรื่องที่เปนผัวมาเกี่ยวไม่ได้ เมียขายผัวก็ดี ลูกขายพ่อแม่ก็ดี พี่น้องขายกันก็ดี เพื่อนฝูงชอบพอกันก็ดี ถ้าลงกำแหงแกงใดยินยอมด้วยมีผู้รู้เห็น ก็เปนอันขาย ถ้าไม่ยินยอมเห็นด้วย ไม่เปนอันขาย ลูกที่ไม่มีพ่อแม่ ผู้ขายเอามาเลี้ยงเหมือนลูกของตัวแต่ได้อายุ ๗ ขวบลงมา สิทธิ์ขาดไม่มีใครเถียง ก็ขายได้เหมือนกับลูกตัว เพราะมันจะได้มรฎกด้วยความเปนลูกเลี้ยง ขายได้ในอายุ ๑๕ ปีลงมา เมื่อพ้นอายุ ๑๕ ขึ้นไปแล้ว ต่อเรือนเบี้ยมันยอมด้วย จึ่งขายได้ ลูกผู้อื่นที่ผู้ขายเอามาเลี้ยง เมื่ออายุมันกว่า ๗ ขวบถึงอายุได้ ๑๕ ปีลงมา มันไม่ยอมด้วย จะเอาไม่ขายไม่ได้ เพราะมันไม่ควรได้มรฎกของผู้เลี้ยง ให้ลูกขุนตระลาการซึ่งจะพิพากษาความต่อไปเบื้องน่าว่าตามพระราชบัญญัติซึ่งประกาศไว้นี้ อย่าให้เอากฎหมายเดิมมาว่าเปนอันขาด ถ้าลูกขุนตระลาการผู้ใดยังว่าตามกฎหมายเดิมอยู่ ไม่พิพากษาความตามพระราชบัญญัตินี้ จะให้มีโทษตามโทษานุโทษแต่ผู้นั้น ๆ
ประกาศมาณวันเสาร์ เดือน ๔ แรม ๑๓ ค่ำ จุลศักราช ๑๒๒๙ ปีเถาะ นพศก
