หน้า:ประชุมกฎหมายประจำศก (๓๖) - ๒๔๗๗.pdf/332

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๑๐

บุคคลผู้วิกลจริตได้ทำไปนั้น ย่อมระงับสิ้นไปโดยอายุความมีกำหนดห้าปีนับแต่วันที่ได้ทำการเช่นว่านั้น แต่กระนั้นก็ดี กำหนดอายุความนี้ยังฟังไม่ได้ว่ายุตติ จนกว่าจะล่วงไปปีหนึ่งภายหลังเวลาเมื่อบุคคลเช่นว่านั้นหายวิกลจริตหรือมีผู้แทนโดยชอบธรรมได้ตั้งขึ้นให้แก่บุคคลนั้นแล้ว



มาตรา๕๙บุคคลผู้ใดไม่สามารถจะจัดทำการงานของตนเองได้ เพราะเหตุจิตต์ฟั่นเฟือนก็ดี เพราะความประพฤติสุรุ่ยสุร่ายเสเพลเป็นอาจินก็ดี หรือเพราะเป็นคนติดสุรายาเมาก็ดี เมื่อบุคคลผู้หนึ่งผู้ใดซึ่งระบุไว้ในมาตรา ๕๔ ได้ร้องขอต่อศาลแล้ว ศาลจะสั่งให้ผู้นั้นอยู่ในความพิทักษ์ก็ได้

คำสั่งศาล ให้โฆษณาในราชกิจจานุเบกษาด้วย

มาตรา๖๐บุคคลผู้ที่ศาลให้อยู่ในความพิทักษ์นั้น ถ้าผู้พิทักษ์ไม่อนุญาตแล้ว ย่อมไม่อาจจะทำการอย่างหนึ่งอย่างใดที่กล่าวต่อไปนี้แต่ลำพังตนได้ คือ

(๑)รับทรัพย์สินหรือเงิน

(๒)ลงทุนเพื่อแสวงหาผลกำไร

(๓)ยืมเงินหรือรับเงินเป็นผู้ค้ำประกัน

(๔)ร้องฟ้องคดีในศาล เว้นแต่ที่จะร้องขอให้ยกเลิกผู้พิทักษ์ของตนนั้น จึงจะร้องฟ้องเองได้


ประมวลฯ นี้ยกเลิกแล้ว (ดูฟุตโน้ตหน้า ๒๙๗)