๗ ภูเขาโปรดพังลง ๘ ก้อนหินผากลายเปนเงือกดิ้นดุกเดือกไปมา ๙ เนื้อมิคาสัตวป่าแล่นเข้าผ่าบ้าน กบเขียดห่าน เข้ามาเมือง ๑๐ ละมั่งคำตัวเท่าเรือปากเก้า ออกเที่ยวเล่นกลิ้งเกลือกเต้นไปมา ๑๑ เสือโคร่งเถ้าเข้ามาเวียงใหญ่ ๑๒ ไข่ลูก เดียวมีสองตัว มี ๑๒ ประการดังนี้แล ฯ
๏เมื่อนั้นนางราชเทวี แลนางนาฎสนมทั้งหลาย อันอยู่ฟังร้ายฟังดีนั้น ไม่นานเท่าใดคนใช้ก็นำเอากระอูบคำอันใส่ เสื้อผ้ามาถวายแก่นางราชเทวีแล เมื่อนั้นนางเทวีแลนางนาฎสนมทั้งหลาย ครั้นได้เห็นเสื้อผ้าพระยาเจ้าแล้ว ก็ พิจารณาดูเหตุการณ์ทั้งหลายอันได้เห็นนั้น ก็พากันร้องไห้ทั่วทั้งเมืองนั้นแล ฯ
๏ฝ่ายว่าพระยาแมนตาตอก ครั้นรู้ว่าพระยาเจืองฟ้าธรรมิกราช ยกรี้พลคนศึกมาสู่ตนฉันนั้น ท้าวก็แต่งรี้พลท่าต่ออยู่ นั้นแล เมื่อนั้นพระยาเจืองฟ้าธรรมิกราช ก็ขึ้นทรงช้างสพานคำ ยกกำลังขึ้นรบต่อพระยาแมนตาตอกนั้นแล ส่วน พระยาแมนตาตอกก็ขึ้นทรงช้างตัวชื่อว่าไชยนารายน์ท่าต่อพระยาเจืองฟ้า ๆ ก็ไสยังช้างสพานคำเข้าต่อก็พอปลาย งาถึงกัน ส่วนหินลูกอันช้างสพานคำเหยียบนั้นก็พลาดหวิดตกไปในหลุม ส่วนว่าช้างแก้วสพานคำก็ซวนตกไปตาม นั้น งาก็ปักเข้าเงื้อมหินผา เมื่อนั้นพระยาแมนตาตอก ก็เอาดาบฟันถูกฅอพระยาเจืองฟ้าธรรมิกราชขาดตกลงแล้ว พวกพลคนหาญทั้งหลายฝ่ายพระยาเจืองก็พากันรุมกลุ้มกรูเอาศีศะพระยาเจืองฟ้าธรรมิกราชได้แล้ว ก็เอาใส่หีบหามมาใส่ช้างออกมาแล้ว ก็พร้อมกันเอาสริระทรากศีศะเจ้าพระยาเจืองกลับคืนมา ส่งสักการเผาเสียที่เมืองเชียงราย
