ออกเมืองภักดีกรเทพออกมาเปนเจ้าเมืองพัทลุง เกลี้ยกล่อมไพร่ส่วยที่สัดพลัดอยู่นั้นให้กลับเข้ามาอยู่ตามภูมิลำเนา ครั้งนั้นโปรดเกล้าฯ ให้ออกขุนทรเนตรณเทพ (ขุนทรเนนทรเทพ) แลจ่าพันภายณราช (พันภาณุราช) เชิญท้องตราออกมาตั้งกองเรียกส่วยณเมืองนครศรีธรรมราชแลเรียกส่วยเมืองพัทลุงด้วย
ต่อมาออกเมืองคำได้เปนเจ้าเมืองพัทลุง ครั้งนั้นมีศึกอุชํงคํตํนํ (บางแห่งเรียก “อุยงตะนะ” หรือสลัด) มาตี เสียเมืองแก่ข้าศึก ออกเมืองคำหนีรอดไปได้ ข้าศึกกวาดได้แต่ครอบครัวกรมการแลสมณะชีพราหมณ์ราษฎรข้าพระโยมสงฆ์ได้ไปแก่อชํงคํตํนํเปนอันมาก แลเผากุฎีวิหารบ้านเรือนราษฎรเสียสิ้น ครั้งนั้นเจ้าเมืองหาเปนโทษไม่ ด้วยศึกเหลือกำลัง โปรดเกล้าฯ ให้เปนเจ้าเมืองดังก่อน ให้เกลี้ยกล่อมส้องสุมราษฎรที่กระจัดพลัดพรายอยู่นั้นเข้ามาอยู่ตามภูมิลำเนา จัดการรักษาบ้านเมืองต่อไป (ครั้งนี้ข้าศึกกวาดครอบครัวไปมาก เห็นจะเอาตัวพระราชมุนี (ท่านพระโคะ) ไปด้วย ด้วยมีตำนานหรือประวัติของพระราชมุนี (ท่านพระโคะ) กล่าวว่า ท่านหาได้ตายอย่างคนธรรมดาไม่ อยู่ ๆ ก็หายสูญไปโดยอิทธิฤทธิ์แลต่อไปก็ไม่ได้กล่าวถึงท่านผู้นี้ในที่แห่งใดแห่งหนึ่งเลย จึงเห็นว่าคงจะสูญไปด้วยข้าศึกสลัดครั้งนี้นั้นเอง⟨)⟩
ครั้งนั้นให้เรียกส่วยแต่เมืองนครศรีธรรมราช เมืองพัทลุงหาเรียกไม่ (เห็นจะเปนเพราะถูกสลัดมารบยับเยินมาก)
