หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/174

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๕๓
แปลหลักศิลาเมืองศุโขไทย ที่ ๒

เข้าประตูเมืองทิศพายัพปราบศัตรูหมู่ปัจจามิตร ประหารชีวิตรผู้คิดมิชอบเสร็จ เสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติแทนพระราชบิดาที่สวรรคต มุขมนตรีชีพ่อพราหมณตั้งพระราชพิธีอภิเศก แล้วถวายพระนามว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้ากะมะระเด็งอัตศรีสุริยพงษรามมหาธรรมิกราชาธิราชพระองค์เสวยราชย์สืบพระวงษ์สนององค์พระบรมราชชนก ต่อมาแต่มหาศักราช ๑๒๗๖ ศกมะเมีย มีพระกระมลราชหฤไทยดังน้ำในมหาสมุทแลสาคร พระองค์ทรงพระกรุณาแก่ราษฎรยิ่งกว่าพระราชบุตร มนตรีแลประชาราษฎรจะเอาวิญญาณกะทรัพย์แลอวิญญาณกะทรัพย์มาถวายพระองค์ ๆ บมิได้รับ กลับแนะนำชี้แจงแสดงธรรมให้เอาไปทำการกุศลเกื้อหนุนในพระสาสนา ฝ่ายชาวเมืองก็มีศรัทธาเลื่อมใส พากันมานั่งฟังคำสั่งสอนของพระองค์ แลปราถนาจะเล่าเรียนวิปัสนา พระองค์ท่านก็ตั้งพระไทยสั่งสอนสรรพสัตว์ทั่วทุกคน ท่านมิได้ปราถนายินดีซึ่งอามิศคิดแต่จะแนะนำสัตว์ที่ต้องทุกข์ให้ได้ความศุขในปรโลก ถึงกาลในปัตยุ บันนั้น ถ้าราษฎรในขอบขันธเสมาบางพวกที่มีความผิดติดอยู่ในเวรจำจองต้องโทษราชทัณฑ์นั้น ก็ทรงพระกรุณาบริจาคพระราชทานทรัพย์ช่วยไถ่โทษแผ่นดินให้พ้นทุกข์แล้ว ก็โปรดให้ไปทำมาหากินตามภูมิ์ พระองค์เสด็จเถลิงราชสมบัติ รักษาไพร่ฟ้าประชาราษฎรด้วยพระมหากรุณาปรานีดังนี้ กิตติศัพท์กิตติคุณก็เปนที่เล่าลือพระเกียรติยศปรากฎขจรรบือไปในนานาประเทศน้อยใหญ่ทั่วทิศานุทิศชนทั้งปวงในด้าวแดนทุกทิศก็มีจิตรชื่นชมนิยมพระบารมีชักชวนกันมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารบันดาลฝนตกต้องตามฤดู จนธัญญาหารแลพืชพรรณผลไม้บริบูรณ์