พระเจ้าเชียงใหม่ ๆ จึงให้จำข้าพเจ้าแลนายไพร่ทั้งปวงไว้ แล้วให้อุปราชยกกองทัพไปจับราชาจอมหงษ์ลงมาได้ จึงถอดข้าพเจ้ากับนายไพร่มีชื่อออก ข้าพเจ้าก็ทำราชการอยู่ด้วยพระเจ้าเชียงใหม่
เมื่อพระบาทสมเด็จพระบรมนารถบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวณกรุงศรีอยุธยามีพระราชโองการมารพระบัณฑูรสุรสิงหนาทโปรดเกล้าฯ ให้กองทัพไปตีเมืองเชียงแสน เมืองเชียงตุง เมืองยอง เมืองเชียงแขง สิบสองพันนา ได้แล้ว นายทัพนายกองพาท้าวพระยาเจ้าเมืองลงมาถวาย ผู้คนระส่ำระสายบ้านเมืองไม่ปรกติ พระเจ้าเชียงใหม่จึงแต่งให้พระยากรเมือง ท้าวศรีริยะ ท้าวคำ หมื่นภาพ กับข้าพเจ้า คุมไพร่ ๓๐๐ คนถือหนังสือไปเกลี้ยกล่อมเรียกหาผู้คนเมืองเชียงรุ้ง ลื้อสิบสองพันนา บ้านเล็กเมืองน้อย ให้กลับคืนเข้ามาตั้งบ้านเมืองตามภูมิลำเนาดังก่อน แล้วกลับมาหามหาขนานณเมืองยาง พระยากรเมืองบอกมหาขนานว่า ให้มหาขนานไปบอกชาวบ้านชาวเมืองทั้งปวงซึ่งจะสมัคทำราชการด้วยพระเจ้าเชียงใหม่ก็ให้เข้ามา มหาขานจึงมีหนังสือแต่งให้มางเมียบ นายไพร่ ๕ คนไปบอกฟ้าแสนหวีว่า บัดนี้พระเจ้าเชียงใหม่ให้พระยากรเมืองกับข้าพเจ้าขึ้นมาว่าบ้านเล็กเมืองน้อย บ้านใดเมืองใดพม่ามากระทำย่ำยีได้ความเดือดร้อนอยู่มิได้ ให้เข้ามาหาขนานณเมืองลอย จะได้พามาหาพระเจ้าเชียงใหม่
ครั้นณวัน ๘ฯ ๑๒ ค่ำ ปีขาล อัฐศก (พ.ศ. ๒๓๔๙) มหาเซกตอแซโปเมืองหน่ายกับฟ้าแสนหวีจัดให้จิกแจงจา พระยาเชียงแสนพม่า เชียงอู เมืองตัน ห้อม้ากอนเอา ห้อม้าไหแสง เงี้ยว กับไพร่พม่าเงี้ยว ๓๔ คน
