พังทลายลง ปราสาทหนึ่งเปนพระมหาปราสาทสำหรับประทับทอดพระเนตรจัดกระบวนแห่ ไฟไหม้วันนั้นดับต่อเวลาย่ำค่ำสิ้นเชิง
ณวัน ๙ ค่ำ ปีขาลสัมฤทธิศกนั้น บัวหลวงที่ปลูกไว้ในคูคลองรอบกำแพงพระนครนั้น ก็อาเภทเหี่ยวแห้งตายสิ้น ไม่ทราบว่ามีเหตุประการใด ณวัน ๑๐ ค่ำ ปีขาลสัมฤทธิศกนั้น พระเจ้าอังวะทรงพระประชวรพระโรคตกมูกตกเลือด พระอาการให้ปวดพระนา ภีเปนกำลัง ฝ่ายแพทย์หมอประกอบพระโอสถถวายเสวยหลายเวลาพระอาการไม่คลาย ฝ่ายข้าราชการผู้ใหญ่ผู้ใหญ่ผู้น้อยมานอนประ จำซองอยู่ในพระราชวัง ๑๐๐๐ เศษ ท่านกิววะเมนยีที่เจ้าพระยากลาโหม สั่งให้ทหารมาประจำอยู่ในพระราชวัง ๕๐๐๐ นอกพระราชวัง ๕๐๐๐ ครั้นณวัน ๑๐ ค่ำ พระโรคกำเริบพระอาการหนักไปเสวยไม่ได้ประธมไม่หลับ พระอาการให้อ่อนระทวยไป จะลุกนั่งต้องพยุงพระกาย ในวันนั้นมีรับสั่งให้หาท่านกิววะเมนยี ๔ ที่เจ้า พระยากลาโหมให้เข้าไปเฝ้าข้างในบนพระมหาปราสาท ที่ทรงพระประชวรนั้น พระเจ้าอังวะทรงปฤกษาข้อราชการแผ่นดินด้วย ๔ ฝรั่งเรียกว่า "เกงหวุ่นเม็งยี
