โปยี่ โปเล็ก ว่าจะไม่เอาโทษอันใด แต่ให้ถอดถอนพรรคพวกของ โปคำผาย โปยี่ โปเล็ก ที่เข้าตั้งอยู่ในหัวเมืองสิบสองจุไทยแลเขตร แขวงบ้านเมืองเหล่านั้นไปเสียให้สิ้นเชิง จึงจะปล่อยตัวไป ถ้าไม่ ชักนำเอาพรรคพวกออกไปเสียให้สิ้นก็จะฆ่าตัวเสีย โปคำผาย โปยี่ โปเล็ก ก็รับว่าจะถอนเอาพรรคพวกซึ่งอยู่ตามหัวเมืองสิบสองจุไทย แลเขตรแขวงบ้านเมืองเหล่านั้นกลับไปบ้านเมืองของตัวจนสิ้นเชิง เจ้าแผ่นดินญวนจึงแต่งบังเบียนขุนนางญวน คุมตัวโปคำผาย โปยี่ โปเล็ก ขึ้นมาณเมืองแถง แลให้กวาดต้อนพรรคพวกลื้อ ตองซู่ที่อยู่ตามหัวเมืองแลเขตรแขวงจังหวัดเหล่านั้นให้กลับไปอยู่เมืองโยนฝ่ายสิบสองปันนาทั้งสิ้น ตั้งแต่นั้นมาราษฎรชาวเมืองแถงที่ แตกตื่นเข้าป่าไปนั้น พวกที่ซุ่มซ่อนอยู่ใกล้ก็กลับเข้ามาอยู่ยังบ้าน เมืองตามเดิมบ้าง ที่หนีเลยไปอยู่บ้านอื่นเมืองไกลก็มิได้กลับมา อยู่ยังเมืองแถงอิกบ้าง ตั้งแต่นั้นมาพวกราษฎรในพื้นเมืองแถงก็ น้อยเบาบางไป ในปีมเมียโทศกศักราช ๑๒๓๒ นั้น จะเปนเดือนใดไม่แน่ พวกท้าวขุนผู้เถ้าผู้แก่จำมิได้ เจ้านครหลวงพระบาง จันทรคุณประภาตั้งให้เจ้าเมืองไล ซึ่งแตกหนีทัพลื้อทัพตองซู่ลงไปพึ่งพระบารมีอยู่นั้นเปนเจ้าตนพระพรหมวงษาฯลฯ เจ้าเมืองไล แล้วจึงแต่งให้ เสนาบดีคุมกำลังประมาณ ๓๐๐ คน พาท้าวไลไปให้ตั้งรักษาราชการยังเมืองไลตามเดิม เสนาบดีเมืองหลวงพระบางช่วยท้าวไลจัดการ บ้านเมืองเรียบร้อยแล้ว ก็กลับลงไปยังเมืองหลวงพระบาง
