จำใส่ตรุไว้ ผู้สูบฝิ่นกินฝิ่นหาฟังไม่ จนเกิดความเคืองใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงในพระบรมโกษฐ ก็ได้ทรงพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯ โปรดกระหม่อมให้แจกกฎหมายประกาศป่าวร้องห้ามปรามไปอีกครั้งหนึ่ง เพื่อจะให้คนชั่วรู้โทษตัวละพยศอันร้าย พระราชฤไทยหมายจะทรงสงเคราะห์สรรพสัตว์ตามบุราณราชประเพณี ทุกวันนี้ผู้สูบฝิ่นกินฝิ่นหากลัวพระราชกำหนดกฎหมายไม่ ลวงพระราชอาญาคบหากันสูบฝิ่นกินฝิ่นชุกชุมขึ้นเป็นอันมาก ที่ยากจนขัดสนทรัพย์หาอันจะซื้อฝิ่นกินมิได้ ใจเกิดกำเริบเป็นพาล คบหาพากันกระทำโจรกำสกฎสดมตัดช่องย่องเบาล่วงลักตีชิงวิ่งราวเอาทรัพย์สิ่งของเครื่องอันมณีมีค่ามาขายจำหน่ายเอาเงินซื้อฝิ่นพอจะได้กินได้สูบรักษาชีวิตไว้ ที่มีทรัพย์สินอยู่แล้วก็ได้ซื้อฝิ่นกินสูบเป็นนิจ คิดทนงหลงโลภมักใหญ่ฝ่ายสูง นึกมั่งมีในใจ เห็นแก่จะได้ เกิดโสมนัศณเมา จำพวกนี้ก็นับเข้าในเมไรยปรมาทการ เหตุมัวเมามิได้คิดอ่านกระทำมาหากินสระสมกองกุศลที่จะยกตนออกจากภพ มีแต่ก่อสร้างปัจวิทเวนกำม์ จะนำตนไปสู่ทุกข์ หาประโยชน์ไม่ ถึงจะทำราชการณรงค์สงครามฉลองพระเดชพระคุณเล่า ก็ว่าใส่ฝิ่น ถ้าไม่มีจะสูบจะกิน ก็ให้เกิดอาเจียนคลื่นเหียนให้หาวหิวอ่อนหลบหลีกนอน เอาราชการมิได้ บ้างก็ให้ปวดมวนร้อนหนาวทุรนทุรายลงท้องตายก็มี เมื่อพิเคราะห์ดูอำนาจฝิ่นให้โทษแก่ผู้กินผู้สูบถึงเพียงนี้ ถ้าจับได้ ก็จะมีโทษ ต้องทุขเวทนาในพระราชอาญาอานาจักรอีกโสถิ์หนึ่ง เป็นโทษแต่ในประจุบัน ครั้นตายไปตกในมหาคาบพณรก นายนิริบาลลงทันธกำม์ทำโทษต้องทุกขเวทนาโดยสาหัดหาที่สุดมิได้ ครั้นพ้นจากคาบพรกแล้ว ก็
