หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๓) - ๒๔๘๑.pdf/69

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

๕๘

กฎ ๓๖ ข้อ

บรมโกฎครั้งนี้ ชำระเสีย

\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}

๖ ขอพระราชทานคงไว้

\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}

๓๖ ข้อ แลคัดแต่ข้อใจความกราบทูลพระกรรุณา

ขอเดชะ

๑ อนึ่ง มีกฎให้ไว้ว่า ถ้าบ่าวไพร่ผู้ใดมีกิจ์ศุขทุกขประ

การใด แลร้องฟ้องให้กราบทูลพระกรรุณานั้น ถ้ามุนนายฝ่าย

ทหาร ให้เจรจาด้วยสมุหะพระกลาโหม ถ้าพลเรือน ให้เจรจาด้วย

สมุหะนายก แลเนื้อความเปนตระทรวงใด ให้ส่งตามตระทรวง

กฎให้ไว้ณะวัน ๔ ๖+ ๔ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๑๒ ปีฃาล โทศก

๒ อนึ่ง มีกฎข้อหนึ่งว่า ราษฎรทำหนังสือร้องฟ้องหาฅวาม

แก่กัน กระลาการเอาชี้ยังมิสำเรจ์ โจทจำเลยจะฟ้องออก

นอกสำนวรติงทุเลานั้น อย่าให้กระลาการผู้ใดรับพิจารณา

รับหนังสือฟ้องโจทจำเลยนั้นว่า

กฎให้ไว้ณะวัน ๓ ๙+ ๗ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๒๖ ปีมะโรง ฉ้อศก

๓ อนึ่ง จะหมื่นไววรนาถรับพระราชโองการใส่เกล้าฯ

สั่งว่า ถ้ามะหาดเลกฃอเฝ้าข้าหลวงกรมใด ๆ ก็ดี จะมีรับสั่งเจ้า

กรมนั้นมาสั่งด้วยกิจเนื้อความแลกิจราชการสิ่งใด ๆ แก่ผู้อยู่

เวน
	ตำรวจใน ตำรวจนอก ชาววัง มหาดไท	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$ ถ้าแลผู้รับสั่งนั้นรู้จักหน้าก็ดี ให้พิจารณาดูใน

ม.ธ.ก.