หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๔
แลกล่าวในกลอนตอนปลายเมื่อก่อนจบว่า
“ขอพระองค์จงจำไว้สำเหนียก
ดังนี้เรียกเรื่องสวัสดิรักษา
สำหรับพงศ์องค์กษัตริย์ขัตติยา
ให้ผ่องผาสุกสวัสดิ์ขจัดภัย
บทโบราณท่านทำเปนคำฉันท์
แต่คนนั้นมิใคร่แจ้งแถลงไข
จึงกล่าวกลับซับซ้อนเปนกลอนไว้
หวังจะให้เจนจำได้ชำนาญ
สนองคุณมุลิกาสาพิภักดิ์
ให้สูงศักดิ์สืบสมบัติพัสดุ์สถาน
แม้ผิดเพี้ยนเปลี่ยนเรื่องเบื้องโบราณ
ขอประทานอภัยโทษได้โปรดเอย” ดังนี้
ในบทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน[1] มีสำนวนสุนทรภู่แต่งตอนหนึ่งตั้งแต่พลายงามเกิดไปจน
- ↑ ฉบับหอพระสมุดฯ เล่ม ๒ ตอนที่ ๒๔
