ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/43

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๕

สุรา เพราะวิสัยของสุนทรภู่นั้น เวลาจะแต่งกลอน ถ้ามีฤทธิ์สุราเปนเชื้ออยู่แล้ว แต่งคล่องนัก นัยว่า ถ้ามีฤทธิ์สุราพอเหมาะแล้ว อาจจะคิดกลอนทันบอกให้เสมียนเขียนต่อกันถึง ๒ คน ดังนี้) เพราะอธิกรณ์เกิดขึ้นครั้งนั้น สุนทรภู่ถูกบัพพาชนิยกรรมขับไล่ให้ไปเสียจากวัดราชบุรณ เดิมคิดจะออกไปอยู่เสียตามหัวเมือง จึงแต่งเพลงยาวนั้นมีคำคร่ำครวญและถวายโอวาท แต่งเพราะดีหลายแห่ง แห่งหนึ่งว่า

“นิจจาเอ๋ยเคยรองลอองบาท

โปรดประภาษไพเราะเสนาะเสียง

แสนละม่อมน้อมพระองค์ดำรงเรียง

ดังเดือนเคียงแข่งคู่กับสุริยา

จงอยู่ดีศรีสวัสดิ์พิพัฒน์ผล

ให้พระชนม์ยั่งยืนหมื่นพรรษา

ได้สืบวงศ์พงศ์มกุฎอยุธยา

บำรุงราษฎร์สาสนาถึงห้าพัน

เหมือนสององค์ทรงพระนามพระรามลักษณ์