หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/44

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๖

เปนปิ่นปักปกเกศทุกเขตร์ขัณฑ์

ประจามิตร์คิดร้ายวายชีวัน

เสวยชันฉัตร์เฉลิมเปนเจิมจอม

จะไปจากฝากสมเด็จพระเชษฐา

จงรักพระอนุชาอุตส่าห์ถนอม

พระองค์น้อยคอยประนตนิ่งอดออม

ทูลกระหม่อมครอบครองกันสององค”

ในคำโอวาทที่ถวายแห่งหนึ่งว่า

“อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก

แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย

แม้เจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย

เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ”

อิกแห่งหนึ่งว่า

“จับให้มั่นคั้นหมายให้วายวอด

ช่วยให้รอดรักให้ชิดพิสมัย

ตัดให้ขาดปราถนาหาสิ่งใด

เพียรจนได้สมประสงค์แล้วคงดี”