ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/45

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๗

อิกแห่งหนึ่งว่า

“อันข้าไทยได้พึ่งเขาจึงรัก

แม้ถอยศักดิ์สิ้นอำนาจวาสนา

เขาหน่ายหนีมิได้อยู่คู่ชีวา

แต่วิชชาช่วยกายจนวายปราณ” ดังนี้

สุนทรภู่ออกจากวัดราชบุรณไปคราวนี้ กลับแต่งนิราศอิก คือ นิราศภูเขาทอง เห็นจะแต่งเมื่อปีขาล พ.ศ. ๒๓๗๓ เมื่อออกเรือไป กล่าวความถึงเรื่องที่จะต้องไปจากวัดราชบุรณว่า

“โอ้อาวาสราชบุรณพระวิหาร

แต่นี้นานนับทิวาจะมาเห็น

หวนรำลึกนึกน่าน้ำตากระเด็น

เพราะขุกเข็ญคนพาลทำรานทาง

จะยกหยิบธิบดีเปนที่ตั้ง

ก็ใช้ถังแทนสัดเห็นขัดขวาง

จึงจำลาอาวาสนิราศร้าง

มาอ้างว้างวิญญาในสาคร”