หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๓
ลักขณานุคุณ จึงทรงเฉยเสีย แต่เล่ากันมาว่า สมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระยาบำราบปรปักษ์ นั้นยังทรงสงสารสุนทรภู่ ถ้าไปเฝ้าเมื่อใด ก็มักประทานเงินเกื้อหนุน แต่สุนทรภู่ก็จะออกกระดากเองด้วย จึงไม่กล้าไปพึ่งสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระยาบำราบปรปักษ์ ต้องตกยากอิกครั้งหนึ่ง กลับอนาถายิ่งกว่าคราวก่อน นัยว่า ถึงไม่มีบ้านเรือนจะอาศรัย ต้องลงลอยเรือเที่ยวจอดอยู่ตามสวนหาเลี้ยงชีพด้วยรับจ้างเขาแต่งบทกลอนกับทำการค้าขายประกอบกัน
หนังสือสุนทรภู่แต่งในตอนเมื่อตกยากครั้งนี้มีหลายเรื่อง คือ นิราศพระแท่นดงรัง เรื่อง ๑ กล่าวในกลอนข้างตอนต้นนิราศว่า
"ปีวอกนักษัตรอัฐศก
ชตาตกจะต้องไปถึงไพรสณฑ์
ลงนาวาหน้าวัดพระเชตุพน
พี่ทุกข์ทนถอนใจครรไลจร"
