หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๔
ปีวอก อัฐศกนั้น พ.ศ. ๒๓๗๙ ภายหลังพระองค์เจ้าลักขณานุคุณสิ้นพระชนม์ได้ปี ๑ สุนทรภู่ไปคราวนี้อาศรัยผู้อื่นไปแต่ตัว มิได้ไปโดยลำพังเหมือนเมื่อครั้งยังบวชเปนพระ เรื่องนิราศที่แต่ง ก็ว่าอย่างดาด ๆ ดูไม่มีอกมีใจ มีเรื่องประวัติบอกไว้แต่ว่า ในตอนที่สึกแล้ว ได้ภรรยาอิกคน ๑ ชื่อ ม่วง แต่เมื่อแตงนิราศนั้น ยังไม่ได้เปนสิทธิ์ขาดทีเดียว เปนแต่ไปมาหากัน แลบอกความไว้อิกข้อหนึ่งว่า เวลานั้น อดเหล้าได้ กล่าวไว้ในกลอนว่า
"ถึงนครไชยศรีมีโรงเหล้า
เปนของเมาตัดขาดไม่ปราถนา" ดังนี้
เมื่อถึงท้ายเรื่องนิราศ ได้กล่าวกลอนบอกเจตนาในการที่แต่งนิราศไว้ว่า
"ใช่จะแกล้งแต่งประกวดอวดฉลาด
ทำนิราศรักมิตรพิสมัย
ด้วยจิตต์รักกาพย์กลอนอักษรไทย
จึงตั้งใจแต่งคำแต่ลำพัง
