หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/63

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๕

หวังจะให้ลือเลื่องในเมืองหลวง

คนทั้งปวงอย่าว่าเราบ้าหลัง

ถ้าใครเปนก็จะเห็นว่าจริงจัง

ประดุจดังน้ำจิตต์เราคิดกลอน

ขอเดชะถ้อยคำที่ร่ำเรื่อง

ให้ลือเลื่องเลิศลักษณ์ในอักษร

ขอเชิญไทยเทวราชประสาทพร

ให้สุนทรลือทั่วธานีเอย"

ยังหนังสือกลอนสุภาสิตสอนหญิง[1] อิกเรื่อง ๑ ก็ดูเหมือนจะแต่งในตอนนี้ เมื่อก่อนจบ กล่าวกลอนไว้ข้างต้นท้ายว่า

 "อย่าฟังเปล่าเอาแต่กลอนสุนทรเพราะ

จงพิเคราะห์คำเลิศประเสริฐศรี

เอาเปนแบบสอนตนพ้นราคี

กันบัดสีติฉินเขานินทา"


  1. ในฉบับที่พิมพ์ขาย เรียกว่า สุภาสิตไทย