ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/81

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๓

ชั้นสูงเช่นพระราชนิพนธ์เปนไม่ทรงเปนอันขาด เพราะคำว่า เจ้ากรม นั้น ผิดกับตำแหน่งของพระยายมราช แต่ฝ่ายสุนทรภู่รักคำนั้นด้วยได้กลอนสัมผัสใน ถือว่า ความก็แปลว่านายเหมือนกัน จึงใช้คำ เจ้ากรม ดังนี้ ความที่กล่าวมาเปนข้อวินิจฉัยในทางวรรณคดี มิใช่ประสงค์จะลดหย่อนคุณวิเศษของสุนทรภู่ ถึงความบกพร่องมีเช่นว่า บทกลอนของสุนทรภู่ยังต้องนับว่าดีอย่างเอกอยู่นั่นเอง แต่ดีฉเพาะแต่งกลอนเพลงยาว หรือที่เรียกกันทุกวันนี้ว่า กลอนสุภาพ กับดีในทางสำนวนกระบวรว่าเปนปากตลาด ข้อนี้ที่สุนทรภู่คุยอวดจนเลยเปนเหตุให้ทรงพระราชนิพนธ์บทละคอนเรื่องไกรทองดังกล่าวมาแล้ว แต่เปนความจริง เพราะฉนั้น ชั้นบุคคลพลเมืองจึงชอบกลอนสุนทรภู่ยิ่งกว่าของผู้อื่น

คุณวิเศษของสุนทรภู่อิกอย่างหนึ่งนั้น นับว่า