หน้า:ประวัติ - ปิติ วาทยะกร - ๒๕๑๒.pdf/85

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

สายจะต้องมีกำลังต้านทานเสียงของเครื่องลม, เครื่องทองเหลือง และเครื่องตีได้ และจำนวนนักดนตรีก็จะต้องให้เป็นไปตามที่หลักวิชาการดนตรีได้กำหนดไว้ หากวงดนตรีถูกลดจำนวนลงเสีย เสียงบรรเลงก็ไม่เข้าสู่ดุลภาพ ทำให้ระคายโสตประสาท ข้าพเจ้าถูกที่ประชุมให้แสดงข้อเท็จจริงจากเรื่องที่ได้กล่าว โดยกำหนดให้มีการบรรเลงขึ้น และต่อมา กรรมการทั้งหมดก็ได้ร่วมประชุมกันอีกวาระหนึ่งต่อหน้าวงดนตรีที่ข้าพเจ้าได้จัดขึ้นที่สวนมิสกวัน ข้าพเจ้าได้ควบคุมวงดนตรีเต็มอัตราจำนวนบรรเลงให้ฟัง และแล้ว ก็พิศูจน์ข้อเท็จจริงโดยการลดจำนวนเครื่องสายลงเป็นขั้น ๆ จากจำนวนเดิมให้น้อยลง. . . น้อยลง จนเหลือซอไวโอลินเพียง ๒–๓ คันในโอกาสสุดท้าย ข้าพเจ้าไม่มีโอกาสทราบว่า บรรดาท่านกรรมการผู้มาฟังดนตรีนั้นแต่ละคนจะมีความรู้ในการฟังดนตรีเช่นอารยะชนทั้งหลายหรือไม่อย่างไร จะใช้หูหรือตาสำหรับดนตรี ข้าพเจ้าก็ไม่อาจทราบ หลังจากการบรรเลงในวันนั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้รอฟังผลชี้ขาดต่อมาด้วยความกระวนกระวายและรู้สึกห่วงใยเป็นอันมาก ต่อมาอีกไม่นาน ข้าพเจ้าก็ได้รับทราบคำสั่งจากท่านประธานกรรมการภายในห้องของท่านเองที่กระทรวงมหาดไทย (ตามตำแหน่งที่ปรึกษาราชการที่ท่านดำรงอยู่ในขณะนั้น) พร้อมด้วยเลขานุการ ท่านประธาน ในฐานันดรศักดิ์หม่อมเจ้า ได้ทรงแจ้งให้ข้าพเจ้าทราบว่า ดนตรีจะต้องถูกโยกย้ายมาอยู่ที่กรมศิลปากร แต่ส่วนการจัดตั้งวงนั้น ท่านนายกรัฐมนตรีได้ตกลงให้ถือหลักการตั้งวงตามที่ข้าพเจ้าได้เสนอไปทุกอย่าง คือ วงดนตรีประกอบด้วยนักดนตรีประมาณ ๗๕ คน กับมีการเพาะนักเรียนฝึกหัดประจำวงปีหนึ่ง ๆ ๒๐ คน วงดนตรีสากลนี้จึงหลุดพ้นจากอุปสรรคร้ายมาได้ชั้นหนึ่ง แต่ต่อมา ก็ถูกจำกัดอีกไม่ให้มีนักดนตรีฝึกหัด เพราะงบประมาณไม่เพียงพอ ข้า-

– 83 –