โต๊ะ, เก้าอี้ ทุกอย่างเป็นสิ่งของทรัพย์สินส่วนพระองค์ทั้งสิ้น ในระหว่างที่วงดนตรีสากลมาอยู่ในสังกัดของกรมศิลปากร ก็ไม่ได้รับสิ่งของเพิ่มเติมอะไรมากมาย นอกจากเครื่องดนตรี ๔–๕ ชิ้น ราคาไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท และบทเพลงกับแบบฝึกหัดอีกเล็ก ๆ น้อย ๆ กับมีเครื่องอะไหล่ เช่น สายซอ, ลิ้นปี่ ซึ่งเป็นการจำเป็นจริง ๆ ที่ต้องใช้ หาไม่แล้ว วงดนตรีก็จะไม่มีเสียงขึ้นมาได้
ด้วยเหตุนี้ จึงกล่าวได้ว่า วงดนตรีสากลนี้มาอยู่ในสังกัดของกรมศิลปากรโดยอาศัยทุนเดิมจากพระราชสำนักเป็นส่วนมากที่สุด วงดนตรีไม่ได้รับความอุปการะจากกรมเท่าที่ควรจะเป็นไปเลยนับแต่สมัยแรกเริ่มมา ดังนั้น วงดนตรีของกรมศิลปากรจึงปรากฏความทรุดโทรมให้เห็นอยู่ดังเช่นทุกวันนี้
- พ.ศ. ๒๔๗๖
ในสมัยต้นของการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง วงราชการก็ได้ตั้งใจให้มีการทำนุบำรุงศิลปทางการดนตรีขึ้นอีกวาระหนึ่ง การทำนุบำรุงศิลปที่ทางราชการได้กำหนดนี้ ก็คือ จัดตั้งสถานที่สมัครยาจารย์เพื่อให้บรรดาครูสามัญได้รับการอบรมศึกษาทางด้านวิชาการดนตรี (แต่การกระทำนี้ก็ล้มเลิกลงใน ๒ ปีต่อมา) และต่อจากนั้น ก็ได้มีการจัดส่งนักศึกษาคนหนึ่งไปรับการอบรมที่เมืองมะนิลาในประเทศฟิลลิปปินส์
