ครั้นรุ่งขึ้นเช้า พากุลกุมารตื่นขึ้นบ้วนปากล้างหน้าแล้ว ก็มิได้เก็บงำที่นอนหมอนมุ้งแลของที่ใช้สอยทั้งปวง เปิดประตูไว้แล้วก็ไปทำการในที่นาของตน
ฝ่ายราชธิดาก็ออกจากไข่ไปเก็บงำสิ่งของทั้งปวงเรียบร้อย แล้วก็ตกแต่งโภชนาหารไว้ดุจกาลก่อน แล้วก็กลับเข้าไปอยู่ในไข่ตามเดิม
ส่วนพากุลกุมารทำการแล้ว ถึงเวลาก็กลับมาเรือน เห็นสิ่งของทั้งปวงเก็บอยู่เรียบร้อย จึงบริโภคอาหารที่นางตกแต่งไว้แล้วคิดในใจว่า เราจะคอยสอดแนมจับให้จงได้ ครั้นรุ่งขึ้นวันที่สาม พากุลกุมารตื่นนอนบ้วนปากล้างหน้าแล้ว ก็ทำอาการเหมือนจะไปทำงารดุจวันก่อน จึงไปนั่งซ่อนอยู่ในที่แห่งหนึ่งเพื่อจะคอยดูว่า ใครเปนผู้มาจัดการบ้านเรือนแลตกแต่งอาหารไว้ให้เราบริโภค
ส่วนราชธิดานั้นสำคัญว่า พากุลกุมารไปนาแล้ว จึงออกมาจากฟองไข่ ทำการเก็บกวาดแลตกแต่งโภชนาหารดุจกาลก่อน ครั้นรู้ว่า พากุลกุมารออกไปซ่อนอยู่ภายนอก นางจึงคิดว่า เราก็คงเปนภรรยาของพากุลกุมารโดยแท้ต่อไปภายหน้า พากุลกุมารคงจักได้เปนพระราชาครองเมืองพาราณสี ตัวเราก็จักได้เปนอัคมเหษีคู่ราชาภิเษก นางคิดดังนี้แล้วก็มิได้กลับเข้าไปอยู่ในฟองไข่อันเปนที่อยู่ของตน เลยนั่งเปนปรกติอยู่บนเรือนนั้น
พากุลกุมารเห็นนางนั่งอยู่เปนปรกติแล้ว ก็ไปทำการงารที่ควรจะพึงกระทำในที่อันเปนไร่นา ครั้นถึงเวลาเย็นกลับมา แลขึ้นไปบนเรือนก็ยังเห็นนางนั่งอยู่อย่างนั้น จึงขึ้นไปปิดประตูเรือนแล้วถามว่า ดูกรเจ้า
