ผู้มีพักตร์อันเจริญ เจ้านี้มีนามชื่อไร มาแต่ไหน เจ้าเปนหญิงมนุษย์ หรือเปนยักขินี หรือเปนนางเทวธิดาองค์ใด เหตุไฉนจึงได้มาอยู่ในที่นี้ ราชธิดาจึงตอบว่า ข้าแต่ท่านผู้เปนเจ้า ข้าพเจ้านี้เปนธิดาของพระยาสัตตกุฏราช ท้าวสหัสนัยผู้มีอำนาจพาข้ามาเพื่อจะให้ปฏิบัติท่าน อนึ่ง ท้าวสักกเทวราชนั้นได้ให้ไข่ฟองนี้ไว้เพื่อสำหรับได้ซ่อนเร้นหนีภัยอันจะมาถึง เปลือกไข่นี้จะเปนที่พึ่งของข้าพเจ้าเมื่อเวลาต้องภัยได้ทุกข์ต่าง ๆ พากุลกุมารได้ฟังดังนั้น จึงหยิบเปลือกไข่มาดูแล้วส่งให้แก่นาง นางรับเปลือกไข่แล้วก็เอาไปเก็บไว้ จึงตกแต่งอาหารให้พากุลกุมารบริโภค ครั้นพากุลกุมารบริโภคเสร็จแล้ว นางก็บริโภคต่อภายหลัง แล้วให้โภชนะที่เหลือจากบริโภคแก่ลูกสุนัข
จำเดิมแต่นั้นมา ชนทั้งสองก็อยู่ร่วมสมัคสังวาสเปนสามีภริยากัน แลราชธิดานั้นก็ได้นามชื่อว่า นางสุขุมาอัณฑา เพราะเหตุที่นางได้อาศรัยอยู่มาในฟองไข่
ฝ่ายชนชาวบ้านทั้งหลายที่ได้คุ้นเคยกับพากุลกุมารมาแต่ก่อน พากันเที่ยวไปมาอยู่ที่นั้น ครั้นเห็นสองสามีภริยาอยู่กินด้วยกัน ก็พูดซุบซิบกันว่า พากุลกุมารนี้เปนคนทุคคตะยากจนหาที่พึ่งมิได้ กลับมาได้เมียมีรูปร่างงดงามน่าดูน่าชมดุจนางเทพอับสรในสวรรค์ พากุลกุมารนี่มีบุญเปนอัศจรรย์หนอ กิติศัพท์ที่ชาวบ้านพูดกันนั้นก็เลื่องลืออื้ออึงไปตลอดบ้านตำบลนั้น
ฝ่ายคามโภชกขุนส่วยผู้เก็บส่วยในบ้านตำบลนั้น เมื่อได้ฟังกิติศัพท์แต่ลูกบ้านของตน ก็มีความปราถนาจะไปดูสองสามีภริยา จึง
