นางสุขุมาอัณฑาจึงกล่าวตอบว่า ข้าแต่ท่านผู้เปนสามี ท่านอย่าคิดวิตกกลัวไปเลย การที่จะแสวงหาไก่ไปชนนั้นเปนภารธุระของดิฉันเอง ครั้นนางตอบดังนี้แล้ว ก็ไปยังที่อันเปนที่เก็บซึ่งฟองไข่ จึงเอามือล้วงเข้าไปภายในกระเปาะแห่งฟอง จับเอาไก่ตัวหนึ่งมาส่งให้แก่สามี แล้วบอกว่า ข้าแต่ท่านผู้สามี ท่านจงนำเอาไก่ตัวนี้ไปชนกับไก่ของพระราชา แลซ้ำให้พรว่า ขอให้ท่านมีชัยชำนะเถิด
พากุลกุมารรับไก่แล้วก็มีจิตต์ชื่นชมโสมนัส จึงอุ้มไก่นั้นเข้าไปเฝ้าพระราชา ครั้นถึงจึงถวายบังคมแล้วทูลถามว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เปนมหาราช ข้าพระบาทได้ทราบเกล้าว่า พระองค์ส่งราชบุรุษไปถึงข้าพระบาท พระพุทธเจ้าข้า จึงมีพระราชดำรัสว่า เออ ดูกรพากุลกุมาร เราได้ส่งราชบุรุษให้นำข่าวสาส์นไปถึงท่าน บัดนี้ ท่านได้นำไก่มาชนหรือ ข้าแต่สมมติเทวราชเจ้า ข้าพระบาทได้นำไก่มาแล้ว สุดแท้แต่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระพุทธเจ้าข้า
พระเจ้าพาราณสีจึงมีพระราชดำรัสว่า ถ้ากระนั้น เราพากันไปที่หน้าพระลานท้องสนามหลวงเถิด มีพระราชดำรัสดังนี้แล้ว ก็เสด็จอุฏฐาการไปยังหน้าพระลานพร้อมกับพากุลกุมารนั้น ครั้นถึงจึงทรงประทับณราชอาสน์ ตรัสบังคับอำมาตย์ผู้หนึ่งว่า ดูกรพระนาย ท่านจงไปนำเอาไก่ที่จะชนนั้นมา
อำมาตย์รับพระบัญชาแล้ว ก็ไปนำไก่ชนขนาดใหญ่มาตัวหนึ่ง ไก่นั้นสูงใหญ่กว่าไก่ของพากุลกุมารในราวสามสองหรือสองเอาหนึ่ง ครั้นมาถึงจึงปล่อยไก่นั้นให้พระราชาทอดพระเนตร
