แต่พากุลกุมารโพธิสัตว์เดิรทางไปโดยอานุภาพของเทวดาที่แปลงเพศมาดังกล่าวแล้วนั้น สิ้นระยะทางอันไกลได้ ๒๑ โยชน์เปนประมาณ
ในลำดับนั้น ท้าวมัฆวานสักกเทวราชจึงลงมาจากสวรรค์ นฤมิตทิพกายให้มีรัศมีพร้อยพรายประหนึ่งว่าหิ่งห้อย ไปสู่สำนักพระโพธิสัตว์ยืนอยู่ แล้วกล่าวคาถาว่า
| มหาปุริส ตุมฺหญฺจ | ภริยา มม อวทา | |
| ตุวํ มคฺค วทตฺถาย | สตฺตกุฏํ คมิสฺสามิ |
ความว่า ดูกรมหาบุรุษ ภรรยาของท่านเขาได้สั่งเราไว้เพื่อให้บอกหนทางแก่ท่าน บัดนี้ เราจักไปยังเมืองสัตตกุฏนคร
ท้าวสักกเทวราชกล่าวคาถาดังนี้แล้ว จึงพาพระโพธิสัตว์ไปสิ้นระยะทางได้ ๗ โยชน์ ก็ถึงฝั่งสระโบกขรณีสระหนึ่ง ในสระโบกขรณีนั้นระดาดาษไปด้วยดอกประทุม แลดอกกระมุท แลดอกอุบลทั้งหลาย ที่บริเวณสระนั้นประดับไปด้วยต้นไม้ทั้งหลายอันมีดอกแลผลต่าง ๆ กัน น้ำในสระนั้นมีกลิ่นอันหอมฟุ้งด้วยสุคนธชาติ ควรเปนราชบริโภคแลเทวบริโภค บุคคลอื่นที่เปนสามัญไม่ควรบริโภค ที่ขอบสระนั้นแวดล้อมไปด้วยต้นอโสกพฤกษ์ทั้งปวง แลมีเรือนหลวงเปนตำหนักตั้งอยู่หลังหนึ่ง เพราะเหตุนั้น เมื่อท้าวสักกเทวราชพาพระโพธิสัตว์พากุลกุมารไปถึง จึงให้พระโพธิสัตว์เข้าไปพักอยู่ณตำหนักหลวงนั้น แล้วจึงกล่าวคาถาว่า
| อิธ วสตุ กุมาร | สฺเว ตโย ทาสี อาคมฺม | |
| อุทกญฺจ อาหริตุํ | ตฺวํ ตโย ปุจฺฉสฺสุ การณํ ฯ |
