เปนแร้งบินไปสู่สำนักพากุลกุมาร ประดิษฐานอยู่ณที่เฉพาะหน้า แล้วกล่าวพระคาถาว่า
| มหาปุริส นิราหาโร | สุนขสฺส มํสํ ยาจามิ | |
| ตุวํ เม เทหิ อาหารํ | อหํ เต มคฺคํ เทสฺสามิ ฯ |
ความว่า ดูกรมหาบุรุษ เราเปนผู้อดอาหาร มีความหิวกระหายยิ่งนัก จักมาขอเนื้อสุนัขท่านกิน ท่านจงให้เนื้อสุนัขนั้นเปนอาหารแก่เราเถิด เราจะชี้บอกหนทางที่ท่านจะไปให้แก่ท่าน
พากุลกุมารโพธิสัตว์นั้นก็อนุญาตเนื้อสุนัขให้เปนอาหารแร้ง เทวบุตรก็กระทำอาการเหมือนบริโภค แล้วก็พาพระโพธิสัตว์ไปสิ้นระยะทางได้ ๗ โยชน์ จึงกระทำอาการประหนึ่งว่าตายอยู่ในทางนั้น
ในลำดับนั้น เทวบุตรผู้เปนญาติอีกองค์หนึ่งจึงลงมาจากเทวโลก นฤมิตกายเปนกาเข้าไปหาพระโพธิสัตว์ แล้วขอแร้งที่ตายนั้นว่า ดูกรมหาบุรุษ ท่านจงให้แร้งที่ตายนั้นแก่เราเถิด เราจะบอกหนทางที่จะไปให้แก่ท่าน พระโพธิสัตว์ก็อนุญาตแร้งตายนั้นให้ กาเทวบุตรนั้นก็พาพระโพธิสัตว์ไปสิ้นระยะทางอีก ๗ โยชน์ ก็ทำประหนึ่งว่าตายอยู่ในที่นั้น
ในลำดับนั้น เทวบุตรผู้เปนญาติอีกองค์หนึ่งลงมานฤมิตเปนแมลงวันทองเข้าไปขอกาที่ตายนั้นแก่พระโพธิสัตว์ ๆ ก็อนุญาตให้ แมลงวันเทวบุตรนั้นก็พาพระโพธิสัตว์ไปสิ้นระยะทางได้ ๗ โยชน์ ก็ทำประหนึ่งว่าตายอยู่ณที่นั้น
