หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ปัญญาสชาดก
เรื่องที่ ๕๐
พระราชาภิรมย์ (แจ่ม บูรณนนท์) เปรียญ ๖ ประโยค
วัดราชบุรณ เรียง
๕๐ พากุลชาดก
สุนขทาส วจนนฺติ อิทํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต เทวทตฺตํ อารพฺภ กเถสิ
สตฺถา สมเด็จพระบรมศาสดาจารย์ เมื่อเสด็จสำราญพระอิริยาบถอยู่ณพระเชตวัน อารพฺภ ทรงพระปรารภพระเทวทัตให้เปนเหตุเบื้องต้น กเถสิ จึงทรงแสดงผลคือชาดกนี้ อันพระสังคีติกาจารย์กำหนดด้วยบาทพระคาถาว่า สุนขทาส วจนํ ดังนี้เปนอาทิ
เอกทิวสํ หิ แท้จริง วันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายนั่งสนทนากันในโรงธรรมสภาว่า ดูกรอาวุโสทั้งหลาย พระเทวทัตทำความเพียรตะเกียกตะกายเพื่อจะฆ่าพระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ก็ไม่สามารถที่จะฆ่าพระพุทธองค์ได้ มาบัดนี้ พระเทวทัตนั้นก็ถึงความพินาศฉิบหายไปเอง
ในลำดับนั้น สมเด็จพระบรมศาสดาได้ทรงสดับอุปวาทกถาของภิกษุทั้งหลายด้วยทิพย์โสตญาณ จึงเสด็จอุฏฐาการจากอาสน์ เสด็จพุทธลิลาสมาทรงประทับณโรงธรรมสภา แล้วมีพระพุทธฎีกาตรัสถาม
๑
