ด้วยอานุภาพแห่งเสียงสายธนูนั้น พระเจ้าพาราณสีแลคามโภชกก็ตกจากหลังคชสาร กระทำกาลกิริยาตายอยู่ณพื้นปฐพีดล บรรดาพวกหมู่พหลพลโยธาหาญบางพวกก็ตกจากหลังคชสารแลหลังอาชา บางพวกก็ตกจากรถจากยานพาหนะต่าง ๆ พลโยธาพวกใดที่ตั้งใจจะฆ่าพากุลกุมารโพธิสัตว์ พลโยธาจำพวกนั้นก็วิบัติถึงชีวิตอันตราย พวกโยธาทั้งหลายที่มีชีวิตอยู่ต่างก็มีความสดุ้งกลัวต่อมรณภัย พากันทิ้งศัสตราวุธแล้วประคองอัญชลีทูลว่า ข้าแต่สมมติเทวราช พระองค์จงโปรดพระราชทานชีวิตแก่ข้าพระบาททั้งปวงเถิด ข้าพระบาททั้งหลายขอถวายริสิราชสมบัติแก่พระองค์
ในกาลนั้น หมู่พหลจตุรงค์ราชโยธี อีกทั้งชาวพระนครพาราณสีสิ้นทั้งปวง ก็พร้อมใจกันอัญเชิญพระโพธิสัตว์แลพระราชเทวีให้ขึ้นประทับณหลังคชาธาร แล้วแห่ห้อมกษัตริย์ทั้งสองเข้าไปในเมืองพาราณสี ตั้งพิธีราชาภิเษกให้กษัตริย์ทั้งสองครองราชอาณาจักร แล้วถวายพระนามว่า พระเจ้าพากุลราช
จำเดิมแต่นั้นมา พระเจ้าพากุลราชก็ดำรงราชสมบัติโดยทศพิธราชธรรม เมื่อถึงวันอัฏฐมีอุโบสถ แลจาตุทสีอุโบสถ แลปัญจทสีอุโบสถ ก็มีรับสั่งให้มหาชนทั้งหลายมาประชุมกัน แล้วพระราชทานโอวาทสั่งสอนแนะนำแลแสดงธรรมเทศนา มหาชนทั้งหลายทั้งปวงก็ตั้งอยู่ในศีล ๕ พากันกระทำบุญ มีบริจาคทานเปนต้น ครั้นสิ้นอายุ ก็กระทำกาลกิริยาตายไปเกิดในสวรรค์
