แล้ว เขาก็จักไม่ทำประโยชน์ให้แก่พ่อได้ เมื่อพ่ออยู่ในที่นี้ จักเลี้ยงชีพให้เป็นสุขด้วยรับจ้างเลี้ยงโค พระสุวรรณสังขกุมารจะได้ฟังคำคามโภชกก็หาไม่ แล้วไปยังนครกับด้วยพวกอำมาตย์
คราวนั้น เป็นเวลาราตรีกาล นางคันธาราชเทวีไสยาสน์หลับไป ได้ฝันเห็นว่า มีเทพบุตรองค์หนึ่งนำเอาผลไม้ทิพมาให้ราชเทวี ผลไม้ทิพนั้นมีกลิ่นหอมแค่น ๆ ไม่เป็นที่พอใจของนรชน ราชเทวีจึ่งผ่าทิพผลด้วยมีด ทิพผลนั้นก็ปรากฎเป็นแก้วเจ็ดประการ ราชเทวีจึ่งนำเอาแก้วนั้นประดับกาย ราชเทวีตื่นแล้ว ก็สรงพักตร์ แล้วเสวยกระยาสุทธาโภชน์ พินิจนึกถึงเรื่องฝันว่า น่าอัศจรรย์ ความฝันข้อนี้จักให้สำเร็จผลแก่เราแน่ คิดแล้วก็เผยพระแกลแลไป เห็นรูปเงาะเดินตามอำมาตย์มาณหน้าพระลานหลวง ทรงสำรวลหน่อยหนึ่ง จึ่งเกิดความเยื่อใยในพระโพธิสัตวเหลือเกิน
ในกาลครั้งนั้น พระโพธิสัตวเหลือบแลไปเบื้องบนปราสาท เห็นนางคันธาเทวี ก็มีจิตต์รักใคร่ ทำยิ้มย่องต้องหฤทัย แท้จริงในกาลปางก่อน พระโพธิสัตวได้บำเพ็ญกุศลร่วมกับนางคันธาเทวีไว้มากแล้ว แต่พอมาเห็นซึ่งกันและกันเข้า ก็มีจิตต์ปฏิพัทธ์ต่อกัน นางคันธาเทวีนั้นเห็นพระโพธิสัตวแล้วจึ่งดำริว่า คืนนี้ เราฝันไป เราจักได้ราชสามีอันรอบรู้ศิลปศาสตร์หาผู้อื่นจะเทียมถึงบมิได้ พระโพธิสัตวดำเนินมาถึงหน้าพระลานหลวงแล้ว จึ่งถวายบังคมพระราชา ๆ ตรัสว่า วันพรุ่งนี้เช้า เจ้าจงมารับพวงมาลาที่นี้ แล้วจึ่งตรัสถามต่อไปว่า เจ้ามานพมาแต่ไหน
