ท่านมาครั้งนี้เพื่อประสงค์อะไร ฯ มหาราช พระเจ้าพรหมทัตต์ ราชบิดาของพระสุวรรณสังขราชกุมาร รับสั่งใช้ให้ข้าพระพุทธเจ้านำราชบรรณาการมาถวายพระองค์ ประสงค์จะให้ข้าพระพุทธเจ้าขอรับราชกุมารกับทั้งราชมารดาไป จะให้ครองราชสมบัติณพรหมบุรี ขอพระองค์ได้ทรงโปรดประทานให้เถิดพระเจ้าข้า ฯ สุวรรณสังขราชกุมารและพระนางจันทาเทวีนี้เป็นกาลกัณณี พระราชาของท่านขับไล่เสียแล้ว เหตุไรจะให้มารับเอาไปอีกเล่า เราให้สองกษัตริย์นี้ไปไม่ได้ เราจักให้ครองราชสมบัติอยู่เมืองเรา
มหาเสนาบดีผู้นั้นฉลาดในการทูลตอบ จึ่งทูลว่า พระมหาราช ถ้าหากพระองค์ไม่ยอมส่งสองกษัตริย์ให้ไปกับข้าพระพุทธเจ้า ๆ จักกลับไปแต่ผู้เดียว ถ้าว่าพระราชบิดามิได้เห็นพระโอรส ก็จักทรงพระกำสรดโศกาลัย พระหฤทัยจักแตกออกเป็นสองภาค ทิวงคตไป เมื่อพระราชาของข้าพระพุทธเจ้าทิวงคตไปด้วยความสิเนหาในพระโอรสอย่างนี้ บาปกรรมอันนั้นก็จักติดตามพระองค์ไปในปรโลกเป็นแน่
พระเจ้ากรุงพาราณสีสดับคำเสนาบดีทูลดังนั้น มีพระกรุณาเป็นกำลังต่อพระเจ้าพรหมทัตต์ จึ่งตรัสว่า ถ้าเช่นนั้น เราจะยอมให้สองกษัตริย์ไปกับท่าน มหาเสนาบดีมีความโสมนัส จึ่งทูลสองกษัตริย์ว่า สมมติเทวา บัดนี้ พระราชบิดาใช้ให้ข้าพระพุทธเจ้ามาเชิญพระองค์เสด็จไป และจะให้ครองราชสมบัติ ฯ ท่านมหาเสนาบดี พระราชบิดาของเรายังทรงพระสำราญนิราศโรคาพยาธิ และอาณาประชาราษฎรยังบริบูรณ์หรือประการใด ฯ สมมติเทวา พระราชบิดาของพระองค์ทรงพระ
