ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).djvu/206

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔๓

เปนแลเครื่องสาตราวุธเปนอันมาก พระยาศรีไสยณรงค์ พระยาสีหราชเดโช ก็กลับเข้ามาตั้งอยู่ณเมืองปราจิณ แล้วบอกเข้ามาว่า กองทัพเขมรก็แตกไปแล้ว จะขอเข้ามาทำราชการฉลองพระเดชพระคุณ ส่งเขมรเชลยแลเครื่องสาตราวุธเข้ามาถวาย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงให้ตอบออกไปว่า ทัพหงษาวดียังมิได้แตกฉาน จะไว้ใจแก่พระยาแลวกมิได้ เกลือกจะแต่งกองทัพให้ยกเข้ามาอิก จะเสียประจันตชนบท อย่าเพ่อให้พระยาศรีไสยณรงค์ พระยาสีหราชเดโช เลิกทัพเข้ามา ให้อยู่รักษาหัวเมืองแถบตวันออกก่อน ต่อเมื่อใดทัพหงษาวดีแตกไปแล้ว จึงให้เลิกทัพกลับเข้ามา ครั้นแจ้งไปว่า ทัพหงษาวดีแตกไปแล้ว พระยาศรีไสยณรงค์ พระยาสีหราชเดโช ก็เลิกทัพกลับเข้ามาโดยพระราชกำหนด.

ฝ่ายพระเจ้าหงษาวดีเสด็จถึงพระนครแล้ว ก็ทรงพระดำริห์แต่ที่จะเอากรุงพระมหานครศรีอยุทธยาให้ได้ ก็ให้จัดทแกล้วทหารบำรุงช้างม้ารี้พลเครื่องสรรพสาตราวุธเสบียงอาหารกระสุนดินประสิวไว้พร้อมเสร็จ แลเมื่อพระเจ้าหงษาวดีให้เตรียมทัพครั้งนั้น พลห้าสิบหมื่น ช้างเครื่องสามพัน ม้าหมื่นหนึ่ง ให้พระมหาอุปราชา พระเจ้าแปร พระเจ้าเชียงใหม่ เข้าขบวนทัพด้วย.

ครั้นณวัน ค่ำ ศักราช ๙๓๒ ปีมเมีย โทศก เพลาอุสาโยค สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีก็ทรงเครื่องพิไชยยุทธนาลังการาภรณ์วิภูสิตพิพิธโภคมหิมาดูมโหฬาราดิเรกสำหรับขัติยราชรามัญประเทศโดยพิไชยยุทธสงครามเสร็จ ครั้นได้เพลามหามหุติฤกษ์มังคลา โหราธิบดีลั่นฆ้องไชย ชีพ่อพราหมณ์ถวายเสียงสังข์ประนังศัพท์ฆ้องกลองกาหฬสนั่นนฤนาท