ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๓).djvu/392

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๔๗

ที่ท่าพระ พระเจ้าน้องนางเธอซึ่งปรากฎพระนามในภายหลังว่ากรมหลวงนรินทรเทวี กับกรมหมื่นนรินทรพิทักษ์ ตั้งโรง ๑ ที่โรงรองงาน พระยาศรีธรรมาธิราชตั้งโรง ๑ ที่สพานช้างโรงสี เจ้าพระยามหาเสนาตั้งโรง ๑ ที่สพานตรงวังน่า พระยาธรรมาตั้งโรง ๑ ที่หอกลอง เจ้าพระยาพระคลังตั้งโรง ๑ รวม ๖ โรง ท่านข้างในทำโรงน้ำยาโรง ๑ เลี้ยงพระสงฆ์สามเณรข้าทูลลอองธุลีพระบาทแลราษฎรชายหญิงตั้งแต่ณวันเสาร์ เดือนหก แรมแปดค่ำ เวลาเช้า ไปจนถึงเดือนเจ็ด ขึ้นสองค่ำ ครบ ๑๐ วัน เวลาบ่ายจึงเลิก.

ตั้งแต่ฉลองวัดพระศรีรัตนศาสดารามแล้ว ก็ทรงพระประชวรพระโรคชรา พระอาการทรุดลงโดยลำดับ จึงทรงมอบศิริราชสมบัติแก่สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช กรมพระราชวังบวรสถานมงคล แล้วครั้นณวันพฤหัศบดี เดือนเก้า แรมสิบสามค่ำ ปีมเสง เอกศ จุลศักราช ๑๑๗๑ ปี เวลา ๓ ยาม ๗ บาด ก็เสด็จสวรรคตในพระที่นั่งไพศาลทักษิณ พระชนมายุ ๗๔ พรรษา เสด็จดำรงอยู่ในราชสมบัติได้ ๒๘ ปี.

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซึ่งเปนปฐมในพระบรมราชวงษ์พระองค์นี้มีพระนามปรากฎต่อมาในภายหลังว่า พระบาทสมเด็จพระปรโมรุราชา มหาจักรีบรมนารถ นเรศวรราชวิวัฒนวงษ์ ปฐมพงษาธิราชรามาธิบดินทร์ สยามพิชิตินทรวโรดม บรมนารถบพิตร พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก พระองค์ประสูตรณวันพุฒ เดือนสี่ แรมห้าค่ำ