 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
แผ่นดินสมเด็จพระเจ้าอู่ทอง.
ลุศักราช ๗๐๖ ปีวอก ฉอศก, สมเด็จพระเจ้าศิริไชยเชียงแสน, ผู้กอบด้วยพระราชกฤษฎาบุญญานุภาพ, เปนมหัศจรรย์. เสด็จเถลิงถวัลยราชครอบครองไพร่ฟ้าประชาชนใด้ยี่สิบห้าพรรษา, ก็เสด็จสวรรคตในปีวอก ฉอศกนั้น. ครั้นสวรรคตแล้ว กลองทิพย์ก็อันดรธานหาย, จึ่งพระเจ้าอู่ทองราชโอรสก็เสด็จเถลิงถวัลยราชมไหสวรรย์, แทนสมเด็จพระบรมราชบิดา จึ่งให้กระทำการฌาปนกิจถวายพระเพลิงพระบรมศพเสร็จแล้ว, พระองค์ดำรงราชอาณาจักรอยู่ในเมืองเทพยนครนั้น, ได้หกพรรษา. พระราชหฤไทยประสงค์จะสร้างพระนครไหม่, จึ่งดำรัสใช้ขุนตำรวจให้ไปเที่ยวแสวงหาภูมิประเทศ, ที่อันมีพรรณมัจฉาชาติบริบูรณ์ครบทุกสิ่ง. จึ่งขุนตำรวจเที่ยวหาที่ตั้งพระนครลงมาโดยทักษิณทิศ, ถึงประเทศที่หนองโสนกอบด้วยพรรณมัจฉาชาติครบบริบูรณ, จึ่งกลับขึ้นไปกราบทูลพระกรุณาให้ทราบ สมเด็จพระเจ้าอู่ทองก็เสด็จกรีธาพลากรโยธาประชาราษฎรทั้งปวง, ลงมายังประเทศที่นั้น, ให้ตั้งพระตำหนักที่ประทับพลับพลาไชยณะตำบลเวียงเหล็ก ให้จัดการทุบปราบที่อันจะตั้งเมือง, แลการทำอิฐเผาปูนซึ่งจะก่อกำแพงพระนครนั้น, แลให้ขนานนามพระนคร, อันจะสร้างใหม่ เอานามพระนครเดิมเปนนามต้น, ว่า กรุงเทพมหานคร. นามหนึ่งชื่อ บวรทวาราวดี, เหตุมีน้ำล้อมรอบดุจเมืองทวาราวดีแต่ก่อน, นามหนึ่งชื่อ ศรีอยุทธยา,
