ต้น. ฮาป่า ก. แกล้งหัวเราะในที่ไม่ควรหัวเราะแห่งคนหมู่มากเพื่อเยาะเย้ย.
ฮ้า ว. เสียงร้องห้าม. ฮ้าไฮ้ ว. เสียงลูกคู่ร้องรับ.
ฮาม ว. รุ่ง, สว่าง.
ฮินดู น. ชาวอินเดียในมัธยมประเทศที่นับถือลัทธิฮินดู; เนื่องด้วยชาวนั้น.
ฮึ ว. เสียงแสดงความไม่พอใจหรือแปลกใจ
ฮึก ว. คึก, คะนอง. ฮึกหาญ ว. กล้าด้วยความคะนอง. ฮึกห้าว ว. คะนองอย่างเกี้ยวกราด, คะนองอย่างดุร้าย. ฮึกเหิม ว. คึกคะนอง. ฮึกโหม ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง. ฮึกฮัก ว. อาการไม่พอใจ, อาการขัดใจ.
ฮึดฮัด ว. โกรธงุ่นง่าน. ว. เสียงแสดงความอึดอัดใจ.
ฮึม ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ฮือ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ก. กลุ้มรุมกันเข้าไป, ลุกลามอย่างรวดเร็ว เช่น ไฟลุกฮือ.
ฮื่อ ว. เสียงเช่นสุนัขคำราม.
ฮืดฮาด ว. เสียงเช่นเสียงถอนใจใหญ่ยาว ๆ.
ฮุบ ก. งับเอาเข้าไว้ในปาก.
ฮู้ (ถิ่น) ก. รู้.
ฮูก น. นกชนิดหนึ่งในจำพวกนกเค้าแมว หากินกลางคืน.
ฮูม ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่นเสียงฟ้าร้องหรือช้างร้อง.
เฮ ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่นคนหมู่มากออกเสียงอื้ออึงไปเป็นหมู่กัน. เฮฮา ว. เสียงแสดงความสนุกสนานด้วยกันมาก ๆ. เฮโล ว. เสียงเช่นเสียงร้องพร้อม ๆ กันเมื่อลากหรือฉุดของหนัก.
เฮกโตกรัม น. ชื่อมาตราชั่งตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับร้อยกรัม อักษรย่อว่า ฮก.
เฮกโตเมตร น. ชื่อมาตราวัดตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับร้อยเมตร อักษรย่อว่า ฮม.
เฮกโตลิตร น. ชื่อมาตราตวงตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับร้อยลิตร อักษรย่อว่า ฮล.
เฮย น. เป็นคำลงท้ายในบทกลอน เช่น โคลง เตือนให้มุ่งในข้อความที่กล่าว, เป็นคำสำหรับต่อท้ายคำอื่นซึ่งไม่รู้จักชื่อเมื่อกล่าวเป็นกลาง ๆ หรือสุภาพ เช่น พ่อเฮย, แม่เฮย.
เฮ้ย ว. เป็นเสียงเรียกให้รู้ตัว. (ไม่สุภาพ).
