แม้ผู้ใดอ่าน ถ้าเปนผู้ที่รู้เรื่องภักตรหนี โดยเฉภาะผู้เข้าใจศัพท์ซึ่งใช้แลซึ่งเข้าใจกันอยู่ในมณฑลที่สูงแล้ว ข้าพระพุทธเจ้าเชื่อว่า จะเข้าใจไปอย่างอื่นนอกจากเข้าใจว่า เอาเรื่องภักตรหนีมาเปนโคลง ไม่ได้เลยทีเดียว
ข้อวินิจฉัยข้อ ๒ ว่า หนังสือเรื่องปักษีปกรณัมซึ่งกรมหมื่นนราธิปประพันธ์พงษ์แต่งนี้ ชื่อมีแต่สัตว์เดียรฉาน ไม่มีชื่อบุคคล จะเปนหมิ่นประมาทบุคคลผู้หนึ่งผู้ใดได้หรือไม่ ข้อนี้ ข้าพระพุทธเจ้าเห็นด้วยเกล้าฯ พร้อมกันว่า การที่จะออกชื่อผู้ใดหรือไม่ออกชื่อผู้ใดนั้นไม่สำคัญในความเสียหาย ข้อสำคัญอยู่ในว่า ถ้าความที่กล่าวนั้นเปนความหมิ่นประมาท แลผู้ที่ทราบความนั้นทราบได้ว่า หมิ่นประมาทผู้นั้น ๆ ก็เปนการหมิ่นประมาทเหมือนกับออกชื่อเหมือนกัน
ข้อวินิจฉัยข้อ ๓ ว่า ที่กรมหมื่นนราธิปประพันธ์พงษ์เอาเรื่องภักตรหนีมาแต่งเปนเรื่องลครตอนพิศมาตุคามอย่างนี้เปนการหมิ่นประมาทกรมหมื่นราชบุรีดิเรกฤทธิ์หรือไม่
ลักษณหมิ่นประมาทตามความในประมวญกฎหมายอาญา ส่วนที่ ๘ หมวดที่ ๓ มาตรา ๒๘๒ ว่า ผู้ใดใส่ความเอาผู้อื่นซึ่งอาจจะให้เขาเสียชื่อเสียง หรืออาจจะให้คนทั้งหลายดูหมิ่นหรือเกลียดชังเขา ถ้ามันกล่าวต่อหน้าคนแต่ ๒ คนขึ้นไปก็ดี หรือกล่าวแก่บุคคลนับแต่ ๒ คนขึ้นไปก็ดี ท่านว่า มันมีความผิดถานหมิ่นประมาทเขา มันต้องระวางโทษานุทาเปน ๓ สฐาน คือ สฐานหนึ่ง ให้จำคุกไม่เกินหกเดือน หรือสฐานหนึ่ง ให้ปรับไม่เกินพันบาท หรือสฐานหนึ่ง ทั้งบรับทั้งจำด้วยโดยกำหนดที่ว่ามาแล้ว
